A que dedicou ao meu libro Haizegua é unha das miñas favoritas. Lembraba como Pío Caro Baroja e o propio Eduardo Gil prepararon o libro, e como o presentaron coma se fose o dun poeta do século 19 chamado Martín Indaburu, achado nunha borda de Zugarramurdi; como foi Atxaga o primeiro ou os primeiros en darse conta daquela costura literaria, porque estaba demasiado ben escrita.

Gil Por tanto, Haizegua é, en gran medida, unha escusa para falar. Máis tarde escribiu a biografía Baroja ou o medo, que caeu como unha bomba en Iza. Son cousas que pasan. A min, debo confesalo, encantoume o libro, máis polo estilo que polo tema, porque é o verdadeiro tour de force da ironía e o sarcasmo. Algunha vez gustaríame saber escribir como Gil Bera.

Barandarian menciona que antes de facer o de Indaburu e Baroja, o noso escritor reflexionou en varios libros, en eúscaro, pero que no seu blog, na sección que recolle a súa bibliografía, esqueceu eses libros, que foron escritos noutra vida.

Só vin unha vez a Eduardo Gil Bera. Hai anos, nun importante acto celebrado no Baluarte de Pamplona/Iruña. Tivo que ser importante, xa que o entón lehendakari, Miguel Sanz, foi o que tomou a palabra. Algún non aplaudímoslle. Fun co defunto Joxemiel Bidador e outro amigo. Bidador Gil achegouse a saudarlle. -Un pouco eduarista é Joxemi-murmurou o meu compañeiro ao oído.

Eu tamén.