Lúa de carafio e babosas
Onte á noite saín tranquilo e a cazar caracois. Despois do fermoso día, o ceo despexouse completamente e todo apuntaba a que o rocío era fermoso. Coa esperanza desa humidade, sospeitei que o noso par, caracol e sereno, sairía a pasear.
Collino, collino. O crepúsculo comezaba a clarear en todas direccións. A calor do día disipouse visiblemente. A maior parte delas aparecían por cheas de pedras e de leña, sobre todo entre madeira. Ao redor da miña casa teño cheas de ramas, cheas de táboas e cheas de madeira, dos cales sen dúbida se gornecen. Contei os douscentos, deixei de contar e dispúxenme a morrer do todo. Mataría máis do mesmo, máis do que valese. Mostreime incrible, sobre todo á hora da segunda, porque se supuña que no sitio onde todo fora xa lavado axitábanse moitas vidas. Era unha festa de caracois e de calma que non terminaba, de desprezo!
O solsticio de verán pasara, 23 de xuño de 2019. Moitas plantas crecen e crecen na primavera, cando o día se alarga. No verán, cando os días comezan a acurtarse, é o momento no que as flores se abren e os froitos pasan a madurar. Comeza unha nova época, pensando nos días máis curtos, escuros e fríos, trátase de anticiparse e reproducirse, madurar ben a semente e deixala diseminada.
Para entender este movemento de calma e caracol mirei a situación dese día. Aquel 23 de xuño estabamos na lúa en cuarto crecente, é dicir, a órbita da lúa elevábase. Así mesmo, o apoxeo da Lúa ás 07:00 horas, é o momento máis afastado de nós. O noso satélite estivo á altura da constelación de Acuario até o mediodía do día seguinte. Ás 19:00 da tarde, Venus e Júpiter estiveron na oposición. Era un deses días nos que se di que as plantas estimulan a flor. E para nós era o crepúsculo en que enciendemos o lume para dicir adeus á primavera e benvidos ao verán.
Chámame a atención que sexa un día de flores, porque ían florecer tranquilos e carafio no busto do rocío? A algúns os pesquei atados por parellas, talvez a noite de reprodución máis importante do ano. Polo menos na sección das mouteiras dos gatos da nosa casa terminara nunha espléndida matanza.
Existen outras vías que van máis aló da agricultura ecolóxica. O ecolóxico, nos nosos días de hoxe, só significa que cumpren cunha normativa. É un gran avance respecto da agricultura tradicional industrial ou capitalista, pero non é un destino para algúns... [+]
Cada vez ven máis modernos materiais nas hortas. Este horticultor cambiounos no inverno para comer coles na primavera. As plantas regordetas son trigueras para carafio e babosas, un alimento tenro. Pero tubos de plástico ondulado, botellas de auga de cinco litros... Todo está... [+]
Cantas horas pasaron os nosos campesiños na miseria do que vén do ceo? E os que terán que pasar. Xamais perderá ese medo ao que poida suceder co tempo, esconderase, afastarase, abanicarase, pero non poderá apartarse para sempre.
Preparamos unha bonita xira polas hortas de... [+]
Jon Sarasua
Fixeime nun recuncho da horta de Jacob. Joxean Artze fainos o cuco pola contraportada e Nemesio Etxaniz pola súa pliegue. Koldo Izagirre, Lauaxeta, Montoia, Juan Kruz Beloki, Borges ou Xabier Lete son outros dos grans que se poden atopar no fondo da horta. Entre a... [+]
Landaguneratu garen kaletarrok, mundu berri baten atarian, hainbat zailtasun laketgarriri aurre egin behar izan diegu. Landareei hitz egiten dien amona baten faltan, aro egokia denean zopizartzen ari den aitonaren irudiaren faltan… Idatzizko erreferentzia garbi baten... [+]
Na horta temos unha cuadrilla de amigos impresionantes. Ultimamente falamos da avoa mantangorri con motivo do asarre que fai a limpeza da cocheira e o pajarillo. Pero non é o único, nin sequera o único. Temos unha chea de amigos que fan un traballo parecido.
A dieta do... [+]
A horta é unha escola única. Nela pódense aprender moitas cousas. Non hai que admitir unha escola sen hortas. Exercicio, alimentación, biodiversidade, paisaxe cultural, xenética, de época, intercambio xeneracional, vínculos entre a terra e a nosa saúde, estética,... [+]
Este ano tocoume facer unha nova parada na ruta dos dólares de outono. Atopei o lagar por casualidade. Lagar de txakoli. Convidáronme a Lekeitio, a unha horta. Aínda que pareza mentira, atáronme desde a terra a Lekeitio, non desde a mar.
Antigamente o txakoli elaborábase... [+]
Lekak eta babarrunak aihena eskubiz aurrera luzatu eta haz daitezen, parda jartzen zaie geurean, Beterri alde honetan. Makila, haga, zurkaitza, arba... Izen asko du. “Parda” hitza inongo hiztegitan topatu ezinik nabilela “pordoi” aurkitu dut. Bai,... [+]
Lagun premian izaten da baratzezaina. Agronomo jarrera hagintaria maiz ikusten da: ni ingeniaria naiz, eta lurrak nik nahi dudana, nahi dudanean eta nahi dudan bezala emango du. Lagunak behar ditugula onartzea baino errazagoa da. Agronomiaren harrotasunetik, zaputza zaputzaren... [+]
A horticultura está a flor de pel. Alguén dixo: si queres vivir feliz, ponche nun horto e colle. Os novos horticultores que me rodean están máis felices, pero máis cansos. Eu, por suposto, estou a gusto, este ambiente que se está expandindo por todas partes é un... [+]
Fruitua landarearen gailurra da. Sustraia, zuztarra eta hostoa bizitzeko nahitaez behar dituenak. Behar baino gehiago elikagai sortzen duenean erreserbak gizentzen ditu. Eta behin heldutasunera iritsita eskuera nahikoa elikagai badu ugaltzera joko du. Ugaltzeko landare gehienek... [+]