Para que o coeficiente de seguridade?
Nos primeiros anos dos estudos de enxeñaría só tiven temas teóricos, e nos últimos anos atopámonos co mundo práctico. Cando nos explicaron o funcionamento das máquinas e as estruturas tanto de aceiro como de formigón, recordo que un profesor nos falou do coeficiente de seguridade. Ao calcular o formigón dos alicerces dunha estrutura e o diámetro dos fíos de aceiro que contén, explicounos á matemática que, en aras da seguridade, había que multiplicar por dúas ou tres. En efecto, así se facía.
Como persoa sinto arruinado, e como vasco e como cidadán, aburrido, porque case ninguén dixo que o capital do investimento, esquecendo os intereses, tardará polo menos 400 anos en pagar
Sempre tiven este concepto na miña cabeza e ao ver as vigas dun rañaceos de Nova York ou dunha ponte de aquí, ocorréuseme o mesmo pensamento: que construirían as vigas máis grosas do necesario, en nome da seguridade. Ademais, sempre pensei que si se quere conseguir un aforro nas construcións, haberá que facelo reducindo o coeficiente de seguridade, e por suposto, canto máis barata sexa a estrutura, maior é o risco de danala. No mundo, detrás de moitas estruturas fracasadas, sábese que non se aplicaron materiais mediocres ou coeficientes de seguridade suficientes á hora de construír.
Quedoume na cabeza outro concepto do túnel, do que me falou aquel profesor. Cando construímos un túnel dicíanos que podemos atopar a saber, material demasiado duro, demasiado brando, auga, etc. E é certo, cantos traballos de estradas víronse afectados nos túneles?
Nos últimos anos estou a percorrer bastantes quilómetros por Euskal Herria, e moitas veces atópome coas obras do TAV. Aos ollos do enxeñeiro, como o TAV non é máis que unha sucesión de estruturas entre pontes e túneles, pregúntome a miúdo con que coeficiente calcularán esa columna. Ou que sorpresa escóndese no interior dese túnel.
O custo do tramo do TAV que se está construíndo no País Vasco estímase en 10.000 millóns de euros, e segundo lin en abril, as autoridades quererían pór en marcha o servizo en 2024, cobrando oito euros polo traxecto entre as capitais, o que realmente me sorprendeu. Estaba preocupado polas obras de construción, é dicir, as estruturas do formigón e o aceiro dos alicerces e as sorpresas do túnel, pero para asegurar que en 2024 póñase en marcha o servizo (cando estamos á espera de que se decidan en Madrid varias obras importantes) e que todos os anos recádense 24.000.000 de euros (por tanto, cando o investimento, polo menos en termos económicos, vai ser un desastre tremendo), sinto como persoa, e como vasco e como cidadán baboso, porque case ninguén dixo, porque non ten que ten que pagar 400 anos. Visto isto, prefiro non pensar no coeficiente de seguridade.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]