Cada vez percíbese menos duelo na rúa. A dolda é unha vibración producida polo alcol. Non ven gros na rúa. O gros é a mancha que queda nos beizos do bebedor do viño tinto. Non porque bebamos menos negro ou alcol, non; pelamos o pico, estásenos triturando e tomamos viños e alcois máis caros e máis elegantes, máis elegantes, e sempre que podemos ocultos. Como explicar o gros e a dolda!

Tamén é dolda-belar, Sempervivum tectorum. Con este nome, pódese dicir que é unha herba que axuda a combater o tremor a causa do alcol. Pois non, dise que elimina a dor da orella e aquí e alá chámase herba miúda.

A herba do dolda ten ao noso lado unha longa historia terrible. Tal como o seu nome indica, nas peores choivas de sede e de sol, pode sobrevivir facilmente, Sempervivum, e é dos tellados, tectorum. Os tellados, en efecto, atópanse no sol máis bruto e completamente secos. Tamén soporta facilmente o xeo.

Dise que esta planta é de majia. Colócase sobre o tellado, sobre tézalas, para que estea seco e quente, e protexe a casa que ocupa no refuxio. Protéxea contra os raios e as tormentas. Segundo parece, Carlomagno redió a VIII-IX. Aconsellou que se traballase nos tellados na encrucillada dos séculos. En francés, coñéceselle como “joubarbe deas toits” e “barbe de Jupiter”, a barba de Júpiter nos tellados. Críase que ese deus do ceo era o dono do raio e o trono. En inglés denomínase “thunderplant”, planta do raio e “roof foil”, capa do tellado, así como a folla de curación “healing blade”, unha das plantas medicinais máis coñecidas ao longo da historia, en miles de anos, de aí a nosa herba necesitada. En castelán ten multitude de nomes, entre eles “sanalotodo” e “alcachofa de gato”; o aspecto da planta lembra á flor da alcachofa, que habita nos tellados, nos lugares favoritos dos gatos…

En inglés tamén ten un nome peculiar: “welcome home husband though never xo drunk”, benvido a casa, esposo, pero nunca tan bébedo. Para pronunciar ese nome, nas casas sería dolda e grosa. Tamén o lume da loita, baixo os tellados cubertos de herba de dólda. Chámaselle en catalán “matafoc” porque, como no caso do raio, tamén o protexía dese lume?