O encanto e as emocións especiais das eleccións municipais volvéronse a reflectir nesta ocasión. Os principais resultados son coñecidos: PNV, salvo en Pamplona/Iruña; EH Bildu, segunda en Donostia-San Sebastián e Pamplona/Iruña e terceira en Bilbao e Vitoria-Gasteiz; PSE, segunda en Bilbao e Vitoria-Gasteiz e terceira en Pamplona/Iruña e Donostia-San Sebastián.

En Vitoria-Gasteiz non se produciu a batalla tan dura como se esperaba e o PSE, por sorpresa, foi a segunda forza deixando a Larrion en terceira posición. Que pasou? Por unha banda, a derrota do pp e o feito de que perdan 4 escanos, foron a parar ao PNV e ao PSE. E, por suposto, unha valoración positiva do traballo de Urtaran.

En Pamplona, a pesar dos bos resultados do alcalde Asirón, os mellores resultados de Navarra Suma, os malos resultados de Geroa Bai e a desaparición de Podemos non lle permitirán gobernar. Iso si non se logra o acordo que o PSOE xa considerou imposible entre EHBildu, PSN e Geroa Bai.

Sémper, que se escapou da marca do pp, logrou un bo resultado mantendo a súa representación en Donostia-San Sebastián, aínda que a súa interpretación non é tan sinxela, xa que nas Xuntas Xerais de Gipuzkoa Cano, da man do pp, mantivo o resultado de 2015. Por tanto, marca ou non marca, en Gipuzkoa os resultados do PP estaban bastante “actualizados” desde 2015. Doutra banda, a gran derrota de Gasco axudou ao pp a manter o seu resultado como presidente do Goberno.

Por tanto, o PNV lidera as capitais da CAV e, aínda que a súa segunda forza é EH Bildu ou PSE, os pactos que imos ver van ser até agora, repetindo a estrutura das institucións –que ten unha longa vida de acordo xeral PNV-PSE–, dificultando os consensos reais e os gobernos alternativos. Para iso, estes dous partidos recollerían os votos que o pp perdeu, por suposto, para fortalecer a dereita e o constitucionalismo vasco.

E unha vez máis, os xefes do catro capitais, os homes. Tampouco hai cambios nisto.