A Orquestra Sinfónica de Euskadi (OUSE) tróuxonos un agasallo especial no seu último concerto de abono. Diría un dobre regalo, por unha banda, porque nos ofreceu unha obra moi bonita, e por outro, porque escoitamos unha interpretación profunda e sentida.

Sen dúbida, no número 9 de Gusav Mahler. A Sinfonía é unha das obras máis belas de toda a produción do compositor. Neste traballo de catro movementos atopamos todo tipo de ambientes e sentimentos e en todo momento atopamos música que chega até o interior. Hai que ter en conta que foi a última sinfonía de Mahler. O compositor austriaco morreu en 1911 aos 50 anos de idade. É un traballo potente, representativo, vivo. É moi curioso, pero cando unha persoa pouco amante da música escoita, non sabe si gústalle ou non, pero si que di que esta música lle chegou até o fondo, que en certo xeito moveu os seus interiores. Facede a proba.

Mahler escribiu esta sinfonía cando estaba enfermo, pero non é un traballo escuro ou nostálxico. Como sinalou o compositor Alban Berg “é a sinfonía máis gloriosa que Mahler xamais escribiu. Dá a entender que amaba moito á terra e á natureza, que quere vivir en paz, que quere gozar plenamente, até o interior, até a morte, que chega a todos, tarde ou cedo, a morte”.

Óusea, baixo a dirección de Robert Treviño, soubo transmitir os seus sentimentos. O director fixo unha lectura expresiva na que cobraron gran importancia os ritmos marcados, os silencios expresivos e a corda. O dominio das texturas e o fraseo, cunha enorme superioridade, foi en todo momento a principal característica da interpretación. Marabillosas pianissimis, delicia dos cambios de humor, un belisco da limpeza das disonancias… Todo estivo a punto, sen dúbida.

O momento máxico chegou ao final. O director Robert Treviño ofreceu unha visión mística do encantadora Adagio da Sinfonía. O seu son prolongouse até o infinito. Ofreceron con precisión ese ambiente máxico-relixioso. Estabamos todos alí de pedra. No teatro de Vitoria-Gasteiz é difícil conseguir grandes chalecos, pero os oíntes quedaron namorados.