OXFAM acaba de publicar un informe sobre a distribución da renda no Estado español, como vén facendo todos os anos. A lema do informe deste ano é significativo: Desigual distribución. Distribución do valor das empresas do Ibex 35. Confírmase que a crise aumentou as desigualdades e nesa profundización detállase que a contribución de moitas grandes empresas foi decisiva. De feito, coa escusa de gañar en competitividade, mantense a brecha salarial en detrimento do axuste salarial e da escasa contribución fiscal.

Así, entre 2008 e 2017 os beneficios das empresas aumentaron un 11,3%, mentres que o conxunto dos salarios reduciuse un 4,2%. Ao mesmo tempo, estas empresas mostraron unha actitude xenerosa a favor dos seus accionistas, que incrementaron os seus dividendos nun 16%. Entre os perceptores destes dividendos atópase o grupo dos 30 grandes investidores internacionais, que a miúdo envían estes beneficios a paraísos fiscais. Así mesmo, a tendencia crecente dos beneficios non supuxo un aumento da achega de impostos. Pola contra, as grandes empresas destinaron en 2017 un 11% menos de diñeiro que o ano anterior ao Tesouro do Estado.

Doutra banda, a evolución dos salarios das grandes empresas é moi desigual segundo o nivel profesional. En 2017 os beneficios dos altos cargos creceron cinco veces máis que os salarios medios. Por tanto, a brecha salarial das empresas do Ibex 35 é enorme, xa que, por exemplo, o máis alto cargo gana 132 veces máis que o salario medio.

Por tanto, os xestores e investidores destas grandes empresas impulsan un modelo de negocio para xerar dinámicas que aumenten as desigualdades. A parte principal dos beneficios das empresas do Ibex 35 destínase tanto ao capital como a directivos e altos cargos. Esta tendencia acentúa de forma significativa a brecha entre capitais e rendas de traballo, así como a brecha salarial, en definitiva, a desigualdade de renda.

O informe rompe coa lóxica das políticas de austeridade impulsadas desde a Unión Europea (UE). A austeridade e, sobre todo, o recorte salarial é bo para reforzar a produtividade e a posición competitiva das empresas. Pois, como ben demostra Oxfam, a parte significativa dos beneficios xerados polas grandes empresas dirixiuse a pagar dividendos aos grandes accionistas e non tanto ao investimento produtivo.

O informe enterra un novo tópico central: que a empresa é unha organización de beneficio común para todos os axentes da mesma, é dicir, que as empresas representan un interese común. Pero, como xa se mencionou, a crúa realidade demostra que en tempos de crises axústelos que sofren as persoas traballadoras non se reparten equitativamente os bos resultados.

En definitiva, o propio informe cualifica de curiosidade as ganancias extraordinarias dos altos cargos das empresas. De feito, estes beneficios non teñen nada que ver coa achega do capital humano que realiza esta elite ou co impulso á produtividade. Esta extravagancia pódese entender pola clave da relación de poder, xa que os executivos e os directores xerais son os que deciden o seu nivel salarial, provocando así a descapitalización e a deterioración financeira das empresas que os dirixen.