I tuoi occhi
.jpg)
Tradutor: Ion Olano Carlos
As novelas e contos neorealistas de Cesare Pavese quizá non, pero a súa poesía segue sendo moi actual. Aínda que a colleita sexa menos abundante nos versos, é un viño embriagador: A potencia das imaxes de Pavese. E desas imaxes tomou a máis universal e Xabier Lete puxo “Acompañarache a morte”, e Miguel Anjel Unanua “Chegará a morte e os teus ollos”, e Itxaro Borda “A morte virá e os teus ollos terá”, e Joseba Sarrionandia “A morte dos adultos e os teus ollos terachos”.
E Ion Olano Carlos di na súa tradución: “Espéranche a morte”, no número 29 da Gaivota Poética do Mundo, neste libro delicado e infinito de sesenta poemas amables dedicados á poesía bela (Santo Stefano Belbo, Cuneo, Piemonte, 1908–Torino, 1950).
Para Cesare Pavese a poesía é unha rede de medos e pesimismos tecidos no seu camiño cara ao suicidio, que non salvou. Contra o po non hai rede. Para durmir no Hotel Roma de Turín, doce, vinte, un sabe cantas fundas colleu á vez, e foise: “Todo é o mesmo/ xa pasou tempo/ chegaches un día/ vas morrer un día./ Alguén morreu/ hai moito tempo,/ alguén que tentou/ pero non o soubo”.
Melville, Faulkner, Whitman, Dous Passos. Así como na narrativa víase a pegada do home novo comunista, a poesía de Pavese está vivida por outra estética, a poesía ten un aspecto máis tráxico, e parece que ás veces nega a vida e a felicidade, que non quere deixarse un soño calquera: “Sufriremos ao amencer/ visita de primavera”.
Miraba as cousas con indiferenza. A morte o mediatiza todo na súa poesía. É tan distante. E, con todo, o impulso está aí, a súa mirada é real, detrás desa poesía formal hai un corazón que quere comunicar cos demais, porque considera o problema central da vida como romper a cadea da soidade, como relacionarse cos demais. Escribir non fora máis que un medio de facelo: “Es como unha terra/ o que ninguén dixo./ Ti non tes nada que esperar/ si non é a palabra/ que xorde do fondo/ como un froito entre ramas”.
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]