O Goberno Vasco, con Urkullu á cabeza, pediu á esquerda abertzale que recoñeza que "foi inxusto" para ela. Refírese á actividade de ETA. A frase é mantra en política. A forza de repetir, unha “metodoloxía” eficaz para cuestionar as “inxustizas” duns e outras. A comunicación intimidatoria como arma de poder.
Hai que entrar no relato “Foi inxusto” e facer xustiza. Os prexuízos causados por ETA son inxustos. Matou a persoas e infrinxiu a lexislación, a “estraña”.ETA puxo fin á súa actividade sen unha saída digna. O seu é o camiño dos perdedores.
Con todo, mentres os perdedores actuaban inxustamente, convén lembrar outras “inxustizas”: Os asasinatos dos GAL, os peches de Egin e Egunkaria. Caso Bateragune. Torturas: Tamén da man de 5.000 jende.Ertzaintzaren. Son só algunhas mostras.
Outro mantra da época de ETA: “Sen violencia todo é posible en política”. É dicir, a Constitución española non é absoluta. Con todo, chegou o proceso catalán e o camiño dos independentistas cataláns é inxusto. Máis aínda, os argumentos do
Estado –os mantras- prevaleceron: “Os rebeldes utilizaron a violencia”. O Estado decide que é “inxusto” e “que non”. A Audiencia Nacional ha cualificado de terrorismo o altercado que mantiveron os mozos de Alsasua con dous gardas civís en Alsasua.
É unha panacea crer que todo o que sucedeu no pasado pódese explicar a través do relato. É politicamente perverso esixir aos políticos herdeiros de quen actuaron “inxustamente” que “foi inxusto”. Porque a quen cometeron inxustizas baixo a tutela do Estado español non se lles esixe o recoñecemento de “foi inxusto” na mesma medida. Os “perdedores”, os que non teñen camiño, metéronse na vía da lexislación e obrigáronlles a pagar a “peaxe”. Pola contra, os propietarios de camiños teñen a súa propia constitución na medida da “peaxe”, así como os que durante 40 anos fixeron a política de “peaxe” na liña dos prezos.
A vida é un paradoxo e a política é aínda máis paradoxal. Os “herdeiros políticos” de ETA negáronse durante anos ao “camiño correcto” político que tomaran os jeltzales, é dicir, ao camiño do Estatuto de Gernika. Agora, unha vez que se recoñeceu a viabilidade da vía, derivada da Constitución española, non é suficiente. Veñen as eleccións. En 40 anos os gañadores non se viron satisfeitos. Foi inxusto, e tamén é inxusto pretender impor a moralidade dos gañadores.
Eire
CANDO: 31 de agosto.
ONDE: Praza 23 de Setembro.
------------------------------------------------
O sábado pola noite, as festas de Erandio e a tormenta despediron o mes de agosto. O concerto da banda zumaiarra Eire está anunciado para as 22:00 da noite. Ultimamente... [+]
Desde que nos trasladaron a Euskal Herria desde os cárceres do Estado español, no cárcere de Zaballa atopamos moitas carencias no ámbito da comunicación. Dispomos de menos e máis curtos presenciais, tivemos que realizar as visitas do locutorio en condicións técnicas... [+]
O 26 de agosto esperteime coma se fose un luns normal, levanteime da cama e, cos brazos desorbitados, me desperezé. Pero en canto cheguei ao corredor, souben que aquilo non era un deses luns monótonos e descorazonados de sempre. Atopei aos meus pais diante do computador lendo... [+]