Da especie á flor
Da madeira xorde máis que acha, entre outras expresións... Pero o proverbio di: "Acha pola madeira". Volta da muela: da semente á planta, semente á planta. Moitos deles foron Gotzon Garate. Preparada para o goce?
Que madeira, que acha. Que tronco, que acha! Semente. Era un estúpido, un arno desa especie. Pola vea do aliso, o aliso. Que árbore, que froita? Nada de fresno do talo da maternidade. Germinar da semente. Calboa pola caste e aliso pola escoria. Non podía recoller cereixas do manzano. Achas dunha madeira. O sorteo de carballos é un deles. Flor do tipo. Non hai haxa pola raíz de Arantza. Vai polo pau, polo pau. Non hai haxa pola raíz do carballo. Planta de semente. Da mesma madeira. Gran de semente, varilla de chourizo, de berro en marzo. Da semente o gran e da madeira a acha, a quen parecemos. O neno do vello murmuraba. Xunto ao aliso brota o aliso. De Mairan equivocado non hai repugnancia directa. Boas uvas, unha boa uva. Bos viñedos, boa uva. Zozpopa parece a súa madeira, e a madeira a súa landra. A col o seu mango, o carballo o seu gran o seu vinagre.
Os animais e os seus crías foron utilizados para explicar a similitude case sempre xenética. Cabrito por cabra. Cabras con cabeza de camero, cabras con cabeza de camero. Que pais, que fillos! Que antigos, que fígados! Pai o burro, fillo a mula. Pai gato, fillo miserable. Mamá pica, fillo parvo. O fillo da ovella sempre é o cordeiro. Que borrico, que animal! Os raposos da caste a cola vermella. Fillo de home corpulento, animal. Piollo da parcela. Que neno máis pequeno! O que queira aos ascendentes, do mesmo xeito que aos descendentes. Similar ao anterior, posterior ao anterior. Os nenos do raposo, os zanahorias. Luki neno raposo. Un corvo negro, un neno negro. Dos ovos de corvo, non de pichones. O neno do corvo, o da esponxa. O neno da perdiz montañeiro. Casta é que a lebre ten medo. Ovos de remolque sen pichón. Era un gato, unha especie de mapoula. O neno do gato, escarvador. Da caste ao conde. Algún antigo ladrón, algún descendente ladrón. Cría de leva, fermento. Tal como era, aquel neno. O neno de Ora, can. O fillo do lobo é o lobo. O neno de pícaa, etc. Unhas picas xordas, nenos. Era o neno do Pica, ohoín. Picha, pica. O neno do rato, o ratoncillo. Fillo da serpe, o da serpe. O neno do ourizo nace cos espinos. Bos seres humanos bos froitos. Non crece nunca do ganso dun cheque. O can non fai gatos. O merlo negro, o neno tamén.
O resto de temas da casa tamén o deron. Tal, tal, tal, tal, tal. Non hai auga doce pola fonte salgada. A folla ten a quen parecerlle unha cacerola. Do coiro ao corro. Que tema, que resultado. Que tecido, que tea. Non hai nada enfermo debido á boa cara. É canso revolcarse no corvo. Do sangue, a tribo, da suor, o diñeiro. Que tea, que vestido! Que tea, que saia!
O pasado febreiro. Adeus ao inverno e benvidos á policía municipal, ao céspede ou ao céspede. É bonito que che ennegrecas, pero para unha próxima vez deixarei ese camiño. Aínda quero tirar da madeira...
O outro día Berria traía a historia da desolada fachada de... [+]
Madeiras duras, resistentes, que terán que soportar moita tensión e forza, botaranse nestas tebras, como dicía o outro día. Si por casualidade córtasche algunha árbore para conseguir unha madeira deste tipo, a lúa menguante de febreiro pecharase cun mes, e eses son os... [+]
O inverno adoita ser a época da madeira e a madeira. A maioría dos que se usan na nosa cultura córtanse no inverno. As madeiras resistentes, resistentes, resistentes á tensión e á forza, tiraranse nestas lúas. Os traballos de demolición de troncos que dean lugar a... [+]
As condicións meteorolóxicas han acabado; a auga, a auga e a auga. De que falar no ascensor ou na parada do autobús? Non hai novidades e hai que empezar a tirar doutra cousa para contar historias. A vantaxe de que se di que hai mal tempo, hai que pensar... O barro volveu ao... [+]
O carrozillo ou caracol (Rhamnus alaternus) non é abundante. É berozale e vive moi ben entre outras árbores e arbustos que comparten esta mesma afección, como o madroño (Arbutus unedo), o alcornoque (Quercus suber), o lauro (Laurus nobilis), a maternidade (Quercus... [+]
A última vez que estiven rodeado de ti. Jon Maia fíxose cargo da forza que ten o bosque e a árbore sobre nós, e da influencia que ten na nosa cultura para facer un deses grandes documentais; Gutik Zura chámase Gutik Zura e quen queira axudar cuns cantos centavos a... [+]
Do mesmo xeito que á árbore, é cultura pór a árbore encima e suxeitar as ramas. Gran coñecemento, cultura. Pola contra, rompendo as ramas e deformándolas, axudaría a unha planta que sería rapaz e daría á súa vez un novo futuro. Cultura: traballar. Axudar a crecer... [+]
Toco o violín. Son un arpista mellor que violinista, pero o violín é o meu medio de vida. Verán cálido, a calor dura moito. Pegámoslle. No verán teño a pagotxa, a corda de concertos. No verán, o Alfer, ademais do primeiro, se enorgullece, e algúns teñen que explicar... [+]
Si cando eramos nenos viamos a un can rascándose coa pata para acougar o picor ou para mandar ás pulgas a tomar o vento, diciamos que estaba “a tocar a guitarra”. Os cans, non sei, pero algún can tocará o violín. Quero dicir que será algún can violinista.
Para tocar,... [+]
As árbores, árbores e arbustos se mejillan, podan e encollen. Ás veces lagartos e brotes, ás veces poliñas, lindos cornos, e mesmo ramas duras. Quiteillo e deixei a ferida de regreso.
Cortamos as plantas para darlle unha forma determinada: para ter sombra, para que o sete... [+]
O ambiente de sangue adoita ser cada inverno. Tesoiras, machos, porcos, motosierras... podas con fío! Os xuízos están dispostos a ditar sentenza. Demasiados xuíces indiscretos. Moitos cascos de cabeza quente. Desapiadados.
Non sabemos onde teñen o corazón as árbores que... [+]