O pasado 30 de xaneiro, en San Mamés, volveuse a mostrar que en Euskal Herria estamos un paso máis adiante en favor da igualdade da muller que noutros lugares. Nunha noite de auténtico can, nas bancadas da Catedral acumuláronse 48.000 persoas para presenciar o duelo entre dous equipos de fútbol formados por mozas. Nunca visto, en toda Europa e case no mundo. Os afeccionados ao fútbol vasco situaron no alto tanto o deporte feminino como o nome deste pobo. A admiración da maioría da prensa madrileña. Aínda que, bo, non era tan difícil, o eco da fazaña de San Mamés chegaba mesmo ás páxinas do New York Times ou do Washington Post.Non

había nada que preocuparse.

Ían Zaldua sorprendeume máis. Acababa de volver de Madrid, onde presentou o seu último libro, Coma se todo pasase, unha colección que sacou en castelán coas súas narracións. Sorprendido pola afluencia ao acto de presentación e pola curiosidade suscitada polo seu traballo. Até tal punto, que tiven que tranquilizarme: “Sábese de onde cojea este miserable. Ben que lle traballaron os amigos que ten nesa puta cidade!”.

A entrega do Premio Cociñeiro do Ano a Eneko Atxa na feira Madrid Fusión, por fin, tiña que acenderme a alarma, pero non ma acendeu. Mesmo nos anos de chumbo, os cociñeiros máis famosos recibían alfombras vermellas da capital do Estado, que lles facían gozar da comodidade e a gratitude cando lles convidaban á televisión, ao salón e á festa da seda. De súpeto, a cabeza foi o galardón recibido polo dono da casa Azurmendi.

O certo é que, no momento en que estaban a premiar á vendedora zornotzarra, Maialen Lujanbio –noso Maialen– cantaba noutro lugar da capital do Reino. Campión de Euskal Herria –dúas veces campión– na Cineteca de Madrid, en bertso, no programa O sétimo vicio de Radio 3. Unha preciosa multitude que, ao parecer, tivo a oportunidade de ver antes que o hernaniarra o documental Bertsolari de Asier Altuna. O mesmo público puxo a Lujanbio aos temas e explicou a esencia dos versos que se lle botaron. Segundo a emisora española, o éxito total da entrevista foi satisfactorio.

Se me erizaron os cabelos. O primeiro podía ser unha casualidade. A segunda, a excentricidade da sorte. A terceira, a conxunción astral. O cuarto...?

Teremos que resignarnos. Enfrontarse á realidade. Por moi terrible que fóra. En Madrid estamos de moda. Quérennos. E non sei si estamos preparados para tanto amor.