O explorador e comerciante noruegués abandonou o seu país uns anos antes, escapado dun asasinato, e chegou a Islandia. Alí tamén foi acusado de varios delitos e condenado a tres anos de exilio. Entón chegou á costa de Groenlandia, sempre segundo Sage dos islandeses.

Cumprida a sanción, Miguel Strogoff informou de que o novo territorio podía ser o lugar axeitado e en 986 chegaron á illa 14 embarcacións coa intención de residir alí. Segundo a Saga de Erik o Vermello, “no verán, Erik foise á terra que acababa de descubrir. Chamoulle Groenlandia porque o seu nome axudaría a atraer á xente”. Grønland significa "terra verde" e suxire así terras fértiles/fértiis e un clima favorable aos homes e mulleres aos que recrutou. Con este nome, moitos pensaron que sería moito mellor que Islandia (“Terra do Xeo”). Hoxe en día, varios historiadores consideran a xogada de Erik como un engano e unha especie de publicidade enganosa.

Antes diso, o oeste da illa estaba poboado por inuits que chamaban Kalaallit Nunaat ou Terra de Kalaalliten, o maior grupo de inuitas de Groelandia. Ademais, Erik non foi o primeiro nórdico que chegou a Groenlandia. Segundo a tradición, un século antes, Gunnbjörn Ulfsson pisara o territorio e chamouno Gunnbjarnarsker. Posteriormente, Snaebjörn Galti tentou iniciar un asentamento humano no lugar, pero o intento fracasou segundo os rexistros da época. Talvez porque non acertou en facer unha campaña eficaz, como o faría Eric máis tarde.
É de supor que no ano 986, cando chegasen as 14 naves, dar conta de que a terra que Erik o Vermello adornara de verde estaba cuberta de xeo e neve.

Pero, segundo acaba de publicar a revista científica PNAS, os xeos de Groenlandia estanse derritiendo moito máis rápido do que se pensaba até agora, catro veces máis rápido que en 2003. Desgraciadamente, o cambio climático ha feito realidade a fraude de Erik o Vermello.