Dirixidos por Jon Ander Alonso, Eneko Sagardoy e Miren Gaztañaga actuarán no escenario. O domingo é de noite e dá alegría ver a tanta xente. Atrasouse. Pero entramos, enchemos a sala e comezamos. O primeiro flash da cámara: os actores faláronlle até a posta en escena e aparece en directo en dúas pantallas do escenario. A falta dun fío narrativo claro, a conversación entre os dous actores converteuse no eixo central da obra. Todo saltaba, escena tras escena, e chamábanse polo seu nome. Miren. Eneko. Outro dos elementos máis atractivos da obra é o guion, que se move entre as vivencias reais dos actores e os personaxes construídos; nunha Gaztañaga é un psicoterapeuta arxentino e na outra fala da chamada ao boicot que viviu hai dous anos; Sagardoy lembra a un amigo que morreu aos 22 anos e vístese de morte.

O tema é a morte, pero está máis cerca do humor que da escuridade, de mirar con honestidade á morte. Até botarse a rir cando Sagardoy fíxose o papel da morte e acto seguido volve chorar, pero ao contrario, cando Gaztañaga falou á avoa falecida. A obra durou máis dunha hora, e en letras maiúsculas destaca o talento de ambos os actores.

Tras a actuación, coloquio. O público baixou á metade e o grupo falou sobre o proceso creativo que se está levando a cabo. Ata que se formulou unha pregunta non habitual: “Que é realmente facer isto? Economicamente?”. Alonso equivocouse: “Perda segura”. Glup. O difícil parece ser máis difícil: non saben moi ben por que, pero desde que se estreou en novembro de 2017 só fixeron oito representacións. Das sensacións que causou a obra, fixestes de súpeto ao solo. Pero o que fala por dentro faio en serio: da morte sen moralidade; da teatralidad, sen máscaras.

“Non creo nas casualidades, creo que todo pasa por algo”, di Gaztañaga sentado no bordo do escenario. “E entón?”, pregunta Sagardoy. “Mañá chámanche dicindo que ás dúas da mañá de onte murí por accidente de coche?”. “Penso que aquí fixeches o que tes que facer”, Gaztañaga. "Que fixen o que tiña que facer? Aos 24 anos?”. A escena detívose.

Á mañá seguinte, o xornal anuncia unha noticia. Envioucho o teu amigo no teatro: “Un mozo de 24 anos faleceu nun accidente de tráfico nOs Arcos, Navarra”. Bahía, ambiente do Nadal, dobre calafrío.