En 2018, no Polo norte non se rexistraron marcas a nivel de fusión e Trump terá a escusa para seguir adiante coas centrais que queiman carbón ou os vehículos que operan grazas aos combustibles fósiles; ou Bolsonaro adquirir terras para a agricultura intensiva na Amazonia; ou Macron para atrasar ao máximo o peche das centrais nucleares e producir e consumir o máximo posible.

En 2017 anuncióusenos que o problema da capa de ozono solucionouse, pero a do ano pasado foi unha das máis graves da década na que estamos. Con todo, este problema prodúcese no Polo sur nun pequeno intervalo de tempo, polo que é menos doloroso. Como as boinas instaladas en Chernóbil e Fukushima impiden a dispersión da radiación, non tivemos noticias delas e esquecémolas case na nosa memoria colectiva.

A pesar de que a crise que padecemos nos últimos dez anos hanos empobrecido á maioría, uns poucos son máis ricos, tanto as persoas como os estados, pero a pesar de todo, non podemos negar que a tecnoloxía avanzou e ademais.

Desde o ámbito da ciencia indícannos cada vez máis alto que o noso mundo padece enfermidades cada vez máis graves, pero a parte de tomar poucas medidas correctoras na vida real, paréceme que se está estendendo a crenza de que os catastrofistas existiron sempre entre nós. Que no ano 2000 acabaríase o mundo, que o nivel do mar devorará as nosas praias, que dentro duns anos non haberá xeo no Océano Ártico, que o petróleo está a piques de terminar e unha longa rama que non veremos materializarse xerou certa desconfianza na sociedade. De feito, xunto ás afirmacións que mencionamos, sabemos que detrás da investigación científica están os intereses das grandes empresas.

Con todo, os científicos deixaron pegada na nosa actividade social nos últimos anos; habemos interiorizado unha recollida máis responsable dos residuos, un uso máis axeitado da enerxía e da auga, unha mellora do transporte público, a ampliación das zonas verdes, a planificación urbanística dos pobos e outros conceptos. Pero temos que seguir producindo e consumindo e o produto interior bruto dos nosos pobos ten que seguir crecendo para manter e mellorar o noso nivel de vida.

Na época de Obama e de Merkel a intención da ciencia, polo menos en parte, centrouse en coidar o mundo, pero nestes tempos nos que dominan Trump, Bolsonaro e a longa lista de acólitos, creo que a ciencia seguirá a gran velocidade, pero cambiando de rumbo. Quero dicir, ao revés.