Pouco teñen que ver Zeruko Argia, que naceu hai cen anos, e o semanario actual. Ademais do nome, a frecuencia, a propiedade da revista e os contidos da mesma sufriron unha transformación considerable. Neste proceso, subliñar a década de 1980 é un exercicio fundamental. En 1980 os traballadores tomaron o mando da figura relixiosa que até entón pertencía aos capuchinos e tiveron que loitar para conseguir os primeiros números de Argia que temos entre mans. Joxemi Zumalabe, Joxe Mari Ostolaza, Josu Landa, Pello Zubiria, Iñaki Uria e Jon Barandiaran xogaron un papel moi especial no novo modelo de propiedade da empresa. Soñaban con facer unha prensa normalizada en eúscaro, baseada no vasquismo, na solidariedade e na prevención, na que os primeiros traballadores tomaron as novas tecnoloxías como oportunidade.

Aínda que na actualidade podemos dicir que a idea da cooperativa converteuse nunha realidade, foi un camiño cheo de curvas: para facer fronte a unha débeda de oito millóns de pesetas, o equipo inicial traballou non só como xornalista, senón tamén como profesor ou tradutor; os recursos eran escasos, aínda que os seus coñecementos técnicos serviron para moito; no ano de fundación da cooperativa non publicaron máis que 24 números, etc.

O traballo duro, con todo, deu os seus froitos máis rapidamente do esperado. En poucos anos saldouse a débeda, profesionalizouse o equipo de traballo e constituíronse dúas novas empresas que contribuíron ao sostemento de Argia: Apika Informática e Imprenta Antza.

A día de hoxe só quédanos mirar atrás e dar as grazas. Porque o labor da revista relixiosa cúmprena outros, pero quen nos pode asegurar que si non fose por todo o traballo realizado na década de 1980, neste momento tiñamos un semanario libre integramente en eúscaro?