As mensaxes interesadas que buscan o beneficio político, que xa nos son coñecidos, fixeron un oco na nosa sociedade precarizada, están a adquirir lexitimidade na opinión pública, e as murallas mentais que estamos a crear transfórmanse logo en murallas físicas. Non en balde, Europa levantou durante estes anos 1.000 quilómetros de murallas que só buscan frear a migración, seis veces máis que o antigo muro de Berlín. Tampouco son poucos os que morren no Mediterráneo. E a matanza vai seguir igual, a menos que se cambie radicalmente a política migratoria.

Con todo, lonxe das murallas
e das escasas políticas institucionais, as redes cidadás han dado unha resposta meritoria ao asunto. Ofreceron solidariedade e apoio aos migrantes que chegan ao noso país máis aló da caridade e sumáronse á loita por unha acollida digna e integral. Estes son, por exemplo, os que sacaron o manifesto “Euskal Herria, pobo de acollida”, lembrando que Euskal Herria sempre abriu os brazos aos que viñeron; son os que o próximo 26 de xaneiro farán unha manifestación en Irun en solidariedade coas persoas que están no tránsito; e son os que se mobilizarán o 5 de maio en diferentes cidades e pobos de Europa en defensa dos dereitos humanos. Esixirán “o dereito á vida e á libre circulación de todas as persoas do mundo”, xa que ninguén é ilegal, ou ninguén debería ser ilegal por nacer nun lugar determinado e noutro.