“Por que perdemos a fe nos alimentos salvaxes?”. Esta é a pregunta que dirixe ao público o biólogo César Lema Costas ao comezo das súas intervencións. O autor do libro Manual de cociña bellotera para a era postpetrolera (Como facer a cociña de landra, para preparar a vida post-petroleira) acaba de estar no País Vasco presentando o seu último traballo. Os membros da Cociña Goiabe organizaron a iniciativa “Ezkurra Basotik - Agora” en colaboración coa asociación Amigos de San Prudencio de Getaria e Basease. O 8 de decembro celebrouse o programa de todo o día.
O sabor das plantas silvestres (re)aprendendo
“Si os nosos antepasados comeron landras durante miles de anos, como é posible que hoxe non poidamos comer?”. Ezkurra é un alimento salvaxe, como explica Lemoa, e nós estamos cada vez máis familiarizados co mundo. Esa pode ser unha das razóns principais. Con todo, o biólogo non dúbida de que detrás da exclusión da landra durante anos hai tamén intereses políticos.
Asier Bastarrika de Goiabe Gorostiza e Leire Albisu Iriarte comezaron hai tempo a experimentar con plantas silvestres: “Vemos que traballamos para crear algunhas plantas, pero a natureza está a ofrecernos outras”. Un dos obxectivos da iniciativa foi pór en valor as plantas silvestres, a miúdo denominadas “malas herbas”, e a landra, pero tamén mostrar que outro modelo forestal é posible e interesante.
Saltar da teoría á práctica
Durante o día organizado ao redor de Ezkurra os asistentes tiveron algo que ver, aprender e degustar. Pola mañá realizaron un percorrido por un bosque próximo a San Prudencio acompañado das explicacións de Lemoa. A continuación, tiveron unha conferencia do biólogo sobre a landra, onde explicou a situación histórica do froito, as súas explicacións nutricionais e o seu aspecto práctico: como quitar os taninos de landras e como tratalos para que sexa comestible.
Para terminar, os participantes tiveron un xantar especial: “sopa de bruxas” feita con landras e plantas silvestres, café de landras, pan de landras, galletas salgadas con landras… Participaron máis dun centenar de persoas. O grupo Anarkronikus amenizou a festa con música medieval.
Que máis? Os membros da Cociña de Goiabe seguirán a marcha até agora: “Nós imos amodo, pero imos seguir experimentando nisto dunha maneira humilde e veremos que salgue”.
