Supoñamos que o capital codifice o ilimitado. Non sei de quen é, pero está no aire. Paréceme forte, por exemplo, que a finais do século XIX, cando Harvey escribe, París foi igualado para que o capital circulase mellor. Pero é a formulación dun geógrafo marxista, quen sabe. Ou se me fai simpático cando a escultura de Jeff Koons de Byung-Chul Han en Berlín establece unha conexión entre o I-phone e o Braziliang Waxing. Pero este é un filósofo pop, e quen sabe. Gústanme ao lado literario. Doutra banda, creo que hai poucas dúbidas: vivimos na era da planitud. Espejado en pantallas planas de contacto, rodeado de superficies sen engurras, as superficies sen pelo iguálanse a dereita e esquerda. Esta realidade necesita contraste.

Elixín un xogo superficial: fixeime nos libros de non ficción que vin nos escaparates de dúas librarías. Un dos meus admirados columnistas comenta as bestsellers un par de veces ao ano, presentando os libros máis vendidos como espello da cultura dominante alemá. Avisa con antelación de que non os leu na súa totalidade. Nin sequera abrinos. Tráeme por título e, na medida en que sexa posible, dareinos coa tradución literal do alemán:

Un libro de fotos cun aspecto elegante: Civilización. Como vivimos hoxe. Debaixo, o último Sennett: Cidade aberta. (Lin que non, pero ouvinlle dicir directamente que así debía ser a cidade do futuro. Como exemplo oposto, Haussmann fixo o que fixo no século XIX en París e Xangai fíxoo a finais do século XX).

Á esquerda –no escaparate–: Das ruínas do Imperio: Rebelión contra Occidente e resurrección de Asia. Máis á esquerda, cun deseño de vermello e branco e negro que imita a estética da arte propagandístico: Reinvención da ditadura. Como organiza Chinesa o Estado de Vesilancia Dixital e como nos deixa impactados.

No segundo escaparate, seguindo coa ditadura: Que significa a responsabilidade persoal na ditadura? Escrita fai máis de medio século, Hannah Arendt está representada con máis dun título. Na primeira tenda había outro sobre a dimensión política da amizade: Amizade en tempos escuros. Letras negras sobre fondo vermello. Enfronte, brancos e negros sobre fondo azul: Por que acaba o amor de Eva Illouze. Quen coñece a Illou sabe que o Capitalismo non se deixará fóra da vida amorosa.

Un librito con aspecto de clásico sobre a natureza e o valor da democracia na sección amarela de peto. Non na data de publicación, pero si na historia da democracia, facendo un pouco máis atrás: Os gregos e a invención da Cultura. Até onde podemos retroceder? Tamén había unha boa edición da Orixe das Especies de Charles Darwin. Esta curiosidade lévanos ao principio: Darwin preguntouse por que o home ten menos pelo que os seus antepasados. É unha marca de progreso humano?

En contra do que a súa orixe podía anunciar: Michelle Obama e o seu Becoming. De entre os títulos que aparecen nas listas de Bestseller, tamén en Alemaña, este é o único que aparecía nos escaparates.

Os vendedores de libros xa o fan como comisarios de museos. Non poden deixar de facer ese traballo. Ofrecen filtros sen algoritmos. Mentres están aí, alén do escaparate, os textos non teñen poder. Pero alguén ten que cruzar o cristal e mostrar os anzois dos discursos para ir alén.