En nome do amor
O outro día, entre un grolo, un amigo contoume que hai persoas que controlan aos seus fillos por teléfono. Din que están monitorizados e, desta forma, saben onde están en todo momento, independentemente de onde estean os seus pais. Non sei até que punto chega este modo de control, supoño que depende da aplicación, pero quen queira coñecer a localización doutra persoa durante todo o tempo probablemente non terá problemas para superar todos os límites de privacidade.
Calquera respondería que só queren protexer aos nenos. Pero realmente é difícil “protexer” a ninguén dos posibles riscos, si non estamos onde se produce. “A ver si alguén os leva!”, botaríame outro, pero mentres tanto, ignorando a realidade e as probabilidades, deixámolos sen coidado en mans do meu tío, curmán, avó, pai... O normal, por outra banda, é que non pode vivir de medo.
Pero o control non é unha protección.
Hai límites para os dereitos humanos? A que idade recoñécese a unha persoa o dereito á intimidade?
Todos –diría sen excepción– estamos vivos por casualidade. Seguro que lembrades algún momento no que as vosas vidas estiveron en perigo ou puxestes en perigo. Porque todos e todas fixemos cousas de Cristo, e non de pequeno. E lembramos ese momento, precisamente porque foi importante para nós no proceso de aprendizaxe; si non, xa o esquecemos.
O control só indica unha cousa: que estamos nunha relación de dependencia, en calquera lugar, xa que o dominador ten máis necesidade do dominado que o vencido do dominador. E as condutas son as que se aprenden e repítense
Apréndese a vivir da mesma maneira que se avanza na ciencia: por erro de ensaio. E os fallos de ensaio só tenos que cometer un mesmo. Os adultos só podemos dar ferramentas para a vida, ferramentas para pensar e decidir. E orar para que sexan útiles e tomen as decisións axeitadas en cada momento. E si a decisión non é boa, que aprendan dela para a próxima vez. Como o facemos constantemente mentres morremos.
Si faise pando ou pemento no instituto, agora infórmase aos pais e nais de que o fan o mesmo día. Para que os adolescentes non aprendan a vivir por aí, para que non se convertan en adultos. Temos que decatarnos desde o grupo de whatsapp dos pais de todas as responsabilidades dos nenos, controlar todo até o último detalle, e así evitar que os nenos asuman esas responsabilidades. Os nenos teñen a nosa necesidade, por suposto, pero a miúdo parece que nós temos moita máis necesidade de sentirnos dependentes deles.
O control non é refuxio e moito menos amor.
O control só indica unha cousa: que estamos nunha relación de dependencia, en calquera lugar, xa que o dominador ten máis necesidade do dominado que o vencido do dominador. E os comportamentos son os que se aprenden e repítense.
Quen explicará aos adolescentes que non poden controlar todos os teléfonos e movementos das súas parellas se até o momento nós fixémoslles o mesmo? Como explicar que o amor non está niso si nós mesmos fixémolo “en nome do amor”?
Estamos a crear persoas na servidume? Serán eternos súbditos ou terán que dominar a outro? Como imos explicar aos mozos e chicas (sobre todo ás mozas) que a independencia é o seu tesouro máis prezado, que teñen que defender custe o que custe? Como explicaremos que a independencia do outro nos fai independentes a nós? É máis, comprenderán o que é a independencia sen telo nunca?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]
Unha pantasma atravesa as cociñas: As pantasmas de Carlos.
Karlos non se presentou ao Master Chef Celebrity. Tras analizar o seu patrimonio culinario, ten moi claro que non vai superar a selección dos seus adversarios. De feito, a Academia da Gastronomía e os medios de... [+]
En 2018 apaguei as redes sociais e a maioría das comunicacións dos dispositivos para tentar controlar onde centrarme na vida. Cada día sigo nesa tarefa, á luz da polilla, porque a miña curiosidade busca constantemente información fresca que me axude a entender a realidade... [+]
Beyoncé ao descanso dun partido de fútbol americano en Houston, Texas. A cantante estadounidense ha saído ao centro do estadio cun traxe de cowboy ao que tivo acceso. O chapeu cóbreo o bonito, as pernas as botas longas até os xeonllos. O escaso traxe branco móstralle as... [+]
O novo mandatario sirio retirou a man ao peito do ministro de Exteriores alemán, a ministra, e negoulle o apertón de mans. Amablemente, Annalena Baerbock sofre un desprezo. Antes, o sirio Ao-Golani tendeu a man ao ministro de Exteriores francés, Jean-Noel Barrot, e... [+]
A mañá de ano novo é o título dunha redondez creada por Joxe Ansorena, irmán do noso avó Isidro, para que os txistularis tocasen polas rúas durante a mañá do ano novo. No aire desa melodía, iamos recollendo os restos da noite, como os camións do lixo. Unha vez, un... [+]
Gritabamos “Ano novo, que nos trae?”, á volta da primeira noite do ano, aos prematuros que cruzabamos polo camiño. Esperando aos poldros, borrachos, nós. E como aínda non había runner nin selfie, atopariamos á maior parte dos rusos que saíran para botar abaixo os... [+]
Donald Trump tomará de novo posesión do seu cargo o próximo 20 de xaneiro e volverá exercer o cargo de presidente de EE. Si no anterior mandato, 2017-2021, mostrouse pouco vergoñoso na toma de decisións, neste mandato eliminará eses escasos complexos e fará o que queira,... [+]
A consecución da Selección de Euskadi foi, sen dúbida, un logro histórico. Pero se queda niso, para moitos vascos –eu tamén, porque son navarro– será o día máis escuro e triste. Despois de gozar da alegría e a calor dos primeiros días, volvamos á realidade.
De... [+]
Os profesores de audición e linguaxe (PDI) e logopedas son profesores especialistas que traballan tanto na escola pública como na concertada. Entre as súas funcións está a atención directa ao alumnado con dificultades de linguaxe e comunicación, pero tamén o... [+]
As vítimas creadas polo PAI non son só docentes funcionarizados grazas ao proceso de estabilización provocado pola Lei do PAI, senón moito máis. A algúns se lles deu unha certa visibilidade mediática como consecuencia do recurso interposto por Steilas, pero a maioría... [+]