A época en que nacen os cordeiros adoita ser un pouco máis tarde, pero aquí e alá xa vin un ou outro. Cando nace Axuria, a ovella nai lávalle o ombreiro lamiéndole o corpo; dise que a ama. As crías veñen de todo tipo, as nais tamén, son de todo tipo e ás veces a nai non ama á cría.

Un dos insultos máis bonitos que usa un amigo noso é “o falso pasto que non se ha lampo a nai”. Para empezar, es un pseudo, non unha raza elevada como a das ovellas de Latxa ou Carranzana, ou a dos fuciños negros; nin moito menos: o pseudopel. Logo, o que che deu a luz cando nacías e mentres eras pequeno non che ha lampo.

Cantas situacións deste tipo sucederon na agricultura e a gandaría ao longo da nosa historia. Sexa cal fose a raza da nai, é nai, só é para o pequeno: a nai. E a nai recibe os traballos até o parto e logo... dálle as costas. Técnicos supostamente maternais, presuntos camiñantes, “administracións” e sabios de todo tipo deseñaron e impulsado propostas e proxectos de todo tipo nos diferentes campos e campos da agricultura, é dicir, fillas. De todas as dimensións e dimensións, coa escusa das subvencións e da protección dos refuxios de todos os pliegues, sendo na maioría dos casos conscientes da mentira do proxecto e da servidume sen remedio. Moita xente engordou a propósito da frustración que vén nos proxectos da agricultura. Estimularon a doazón da culata. Un pseudopata sen mamá. As ovellas son a culpa e os cordeiros a paga, di o devandito.

Si en xeral este panorama é habitual na agricultura que conforma a nosa paisaxe, que dicir do sector da industria do piñeiro que ultimamente se está traballando no interior en vol-bol e na pul-class externa? Moitas ovellas hanse totalizado e mellorado coa evolución da industria do piñeiro. Cando os propietarios de terreos e os gardas forestais déronse conta da situación é moi tarde, moi tarde. E é que a situación se ha esfumado ata que a música da frustración fíxose demasiado forte. Ao día seguinte a neve asomaba polo interior da vea ceniciento.

O panorama deixado pola industria do piñeiro, que deixou para cando xa está, non está en condicións de deixalo en mans dunha nai que non está disposta a lavar á súa filla. Os defectos da ovella pagan aos cordeiros.