En Tabakalera pódese ver L’Intrus, e alí está este traballo. “A exposición L’Intrus parte do libro homónimo de Jean-Luc Nancy. Nancy representa ao estraño, ao descoñecido, como un corazón trasplantado. O corpo, o seu corpo, necesita o descoñecido, pero sempre existe o risco de que o descoñecido sexa rexeitado e, por tanto, morto”.

É o texto que dá conta da exposición, pero pode resultar confuso. “Sempre existe o risco de que o descoñecido sexa rexeitado e, por tanto, morto”, debería.

De feito, o filósofo Jean-Luc Nancy, nacido en Bordeus en 1940, sufriu un "cambio sincero" no seu corazón e foi trasplantado. Este feito (como non) converteuse nun fito no seu pensamento. Tentou comprender o seu corpo en L’Intrus, como cambiou co corazón doutro, e como non, e como o seu corpo recibiu o corazón estraño.

Nadia Barkate Barreiro (Bilbao, 6 de agosto de 1980) representa os monstros que xorden cando a estrañeza se explica na nosa vida cotiá. A forma orgánica, os seres que naceron de quen sabe onde, a cara que se formou nas puntas dos dedos, debuxa ás veces todo tipo de estúpidos. Noutras ocasións leva o día á sala de corte, mete o bisturí ao seu corazón estraño.

“Ás veces creo que teño unha obsesión esencialista e naif polos produtos que fai o ser humano, e que os meus temas teñen esa obsesión, a idea da persoa, ou da identificación colectiva, ou do feminismo, ou do futuro, ou da tradición ou mocidade da arte, ou da técnica ou do trazo”.

De todo, despois de todo. Os nosos corpos son pesados soños, pulpa e alma, carne e pantasma, como o lugar, o século e o segundo en que se cruzan o universo e o átomo.