Txikito
Os Premios Rikardo Arregi deste ano homenaxearon a dez proxectos comunicativos que marcharon o fito no xornalismo en eúscaro. Entre eles, o ex director da revista Anaitasuna, Anxo Zelaieta, que foi o meu papá. Recibiu o premio de mans de Begoña Arregi, un momento moi emocionante, o abrazo e os bicos que lles uniron.
O gran Txikito de Mallabia xa ten anos e estivo coa súa filla durante o acto, no que a súa muller e os seus netos seguiron o mesmo a través de ETB. O traballo de Anxo Zelaieta sempre foi confidencial, ata que un xornal o presenta como Andrés Zelaieta. Menos mal que un amigo meu deuse conta do erro de Berria, Zelaieta é ex colaborador e ten unha moi boa relación co homenaxeado Martxelo Otamendi.
No seu breve e sincero discurso, compartiu o premio con outros e ao mencionar a palabra penitencia espertou as risas do público. O ex sacerdote vermello está afeito falar desde o púlpito. Un torturador que investiga aos apelidos de amigos e coñecidos, mesmo con nomeamentos. Bautizáronme de bruzos, por mor da invitación dun tolo como o meu pai. Era Gabriel Aresti.
Anxo Zelaieta "unamunista" é o autor da primeira biografía sobre a memoria de
Gabriel Aresti. Se o ex director de Lauro Ikastola é así, os corazóns e os cerebros de miles de alumnos sábeno ben
O unamunista Anxo Zelaieta é o autor da primeira biografía para impulsar a memoria de Gabriel Aresti. Se o ex director de Lauro Ikastola é así, os corazóns e os cerebros de miles de alumnos sábeno ben. Escoitei ao xornalista Xabier Madariaga a mellor frase que define ao profesor: “Sempre está a facer networking”.
Por exemplo, as relacións abordadas nas viaxes até Clairvaux. Realizou longas viaxes coa nosa nai a visitar a presos de ETA nun coche fabricado na Alemaña Comunista do Leste. Durmían nunha casa de monxas e, mentres inspeccionaba a biblioteca, atopouse cunha novela de Víctor Hugo e na época da ilustración ocorréuselle unha idea da abadía que converteran en cárcere. Ao darse conta de que o director do cárcere era afeccionado á literatura, o seu pai encargou ao preso Zorion Zamakola que traducise a novela e obtivo o permiso da directora.
Quero dedicar as últimas palabras á miña nai, que nacemos grazas aos seus ovarios. O seu sangue deume o primeiro alcume: Dinamita Galdakao. Bicos aos dous e á irmá, á familia nuclear. Felicidades ás dez mouteiras.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]