Txikito
Os Premios Rikardo Arregi deste ano homenaxearon a dez proxectos comunicativos que marcharon o fito no xornalismo en eúscaro. Entre eles, o ex director da revista Anaitasuna, Anxo Zelaieta, que foi o meu papá. Recibiu o premio de mans de Begoña Arregi, un momento moi emocionante, o abrazo e os bicos que lles uniron.
O gran Txikito de Mallabia xa ten anos e estivo coa súa filla durante o acto, no que a súa muller e os seus netos seguiron o mesmo a través de ETB. O traballo de Anxo Zelaieta sempre foi confidencial, ata que un xornal o presenta como Andrés Zelaieta. Menos mal que un amigo meu deuse conta do erro de Berria, Zelaieta é ex colaborador e ten unha moi boa relación co homenaxeado Martxelo Otamendi.
No seu breve e sincero discurso, compartiu o premio con outros e ao mencionar a palabra penitencia espertou as risas do público. O ex sacerdote vermello está afeito falar desde o púlpito. Un torturador que investiga aos apelidos de amigos e coñecidos, mesmo con nomeamentos. Bautizáronme de bruzos, por mor da invitación dun tolo como o meu pai. Era Gabriel Aresti.
Anxo Zelaieta "unamunista" é o autor da primeira biografía sobre a memoria de
Gabriel Aresti. Se o ex director de Lauro Ikastola é así, os corazóns e os cerebros de miles de alumnos sábeno ben
O unamunista Anxo Zelaieta é o autor da primeira biografía para impulsar a memoria de Gabriel Aresti. Se o ex director de Lauro Ikastola é así, os corazóns e os cerebros de miles de alumnos sábeno ben. Escoitei ao xornalista Xabier Madariaga a mellor frase que define ao profesor: “Sempre está a facer networking”.
Por exemplo, as relacións abordadas nas viaxes até Clairvaux. Realizou longas viaxes coa nosa nai a visitar a presos de ETA nun coche fabricado na Alemaña Comunista do Leste. Durmían nunha casa de monxas e, mentres inspeccionaba a biblioteca, atopouse cunha novela de Víctor Hugo e na época da ilustración ocorréuselle unha idea da abadía que converteran en cárcere. Ao darse conta de que o director do cárcere era afeccionado á literatura, o seu pai encargou ao preso Zorion Zamakola que traducise a novela e obtivo o permiso da directora.
Quero dedicar as últimas palabras á miña nai, que nacemos grazas aos seus ovarios. O seu sangue deume o primeiro alcume: Dinamita Galdakao. Bicos aos dous e á irmá, á familia nuclear. Felicidades ás dez mouteiras.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]