Non sei si é certo, pero dáme igual: chegoume o rumor de que, hai moitos anos, un artista presentou unha proposta ao Certame de Artistas Noveis de Gipuzkoa, cando aínda era un concurso: fago unha copia perfecta da obra que recibe o primeiro premio. Con aquel xesto tan sinxelo volvíao todo patas para arriba. De feito, o traballo que se xere copiando con exactitude a obra que recibe o primeiro premio, tamén debería recibir o primeiro premio en si mesmo. Pero se obtivese o primeiro premio, tería que facer unha copia exacta desa copia, que tamén debería recibir o primeiro premio, e así no infinito. E iso era complicar moito as cousas. O xurado rexeitou o xesto e fíxose ao carón.

Si o rumor fose certo, o que presentou esta proposta foi Jon Mantzisidor Uria (Zumaia, 19 de abril de 1973). E ten sentido que sexa o mesmo; moitas das propostas artísticas que presentou tamén foron polémicas no seu día, como para sorrir, para xogar. As luces da sala de exposicións foron retiradas do teito e, apagadas, foron mostradas contra a parede na Sala Rekalde en 2007.

Os seus xestos adoptan a miúdo un carácter de signo, e ás veces converte os signos en xestos. Neste traballo fotográfico, cando o sacerdote falaba no vídeo, o son borrouse completamente: o silencio dixital. E cando terminaba, ouvíase o eco da igrexa, da sala e o ruído da xente. Isto deixaba ao descuberto os xestos das mans e na montaxe da exposición fixo estas pezas imitando con barro as mans e xestos do cura.

É un afeccionado a pór en xaque signos con xestos juguetones. Noutros tempos publicara cómics asombrosos. Compuxo a música de Karidadeko Benta, é membro de Gora Jape. Hoxe en día, a música céntrase na improvisación.