O gran traballo tardaría máis dun século en completarse, pero á morte de Lambton, George Everest, que lle acompañou durante os últimos cinco anos, tomaría o cargo. En 1830 foi nomeado máximo responsable de topografía da India e continuou estudando o territorio cara ao norte. Ademais de ser un agrimensor exacto, tamén era inventor e o galés fixo melloras fundamentais nos instrumentos de topografía. Retirouse en 1843 sen chegar ao Himalaya e foi nomeado o seu sucesor Andrew Scott Waugh.

En 1852, o matemático Radhanath Sikhdar descubriu o cume máis alto do mundo e comunicouna a Waugh. De momento, a este monte coñéceselle como o pico XV. Pero en 1856 Waugh propuxo o nome Everest. O propio George Everest non quería que esta montaña, que nunca vira, tivese o seu nome e ofreceu á Royal Geographical Society argumentos en contra desta proposta en 1857: os nativos non podían escribir e pronunciar o everst, e o criterio dos topógrafos británicos que actuaron na India foi manter a toponimia orixinal. Por iso, os cumes máis altos do mundo teñen nomes como Kangchenjunga, Cho Oyu, Manaslu, Nanga Parbat, Annapurna, etc. Pero Waugh argumentou que este cume do XV non tiña un nome orixinal claro, aínda que os tibetanos chamábana Chomolungma (nai sacra) e os nepalíes Sagarmatha (nai do universo).

Co segundo cume do mundo, K2, sucedeu algo parecido, e nese caso decidiron manter o código que se puxo inicialmente –aínda que suxeriron o nome do explorador Godwin-Austen, nunca foi un nome oficial–. Pero a Royal Geographical Society oficializó o nome Everest en 1865, un ano antes da morte de George Everest e en contra da súa vontade.

O cume máis alto de América do Norte atópase en Alaska, onde os aldeáns sempre lle chamaron Denal (o grande). Pero en 1896, en honra do presidente dos Estados Unidos, William McKinley, o nome oficial da montaña foi bautizado como o seu apelido. A partir de 2015, con todo, a cima fíxose co seu nome orixinal, Denali, demostrando que non é tarde para corrixir outros erros.