Hai unhas semanas tiven a oportunidade de participar en congresos locais e internacionais sobre igualdade e deporte. Aínda que se reflexionou sobre temas moi diversos, hoxe quero escribir sobre a participación das mulleres nos espazos de decisión do deporte. Un experto en dereito sinalou que a creación de comisións de “muller e deporte” nas federacións deportivas é unha forma de segregación que as mulleres deberían utilizar nas xuntas directivas, en lugar de utilizar como branqueo político as comisións que tratan temas das mulleres.

Nun primeiro momento podo estar de acordo con esta afirmación, con todo, estudos e experiencias ensináronnos que mentres a cultura institucional non cambie, os cambios estruturais non garanten innovacións ou cambios que fomenten a igualdade de mulleres e homes en si mesmos, especialmente no que respecta ás medidas a implementar para mellorar a situación das mulleres deportistas.

Non hai dúbida de que a presenza das mulleres nos órganos de toma de decisións é moi importante, entre outras razóns porque dan ás estruturas un aspecto máis permeable e diverso. Pero tan importante é asegurar que se teña en conta a perspectiva de xénero nas decisións. E desgraciadamente, a ausencia da mesma foi a raíz das moitas inxustizas que as mulleres padeceron durante moito tempo no ámbito deportivo. Ademais, en moitas ocasións, as poucas mulleres que participan nas xuntas directivas tenden a explicar dúas posturas: penetrarse na cultura masculina vixente, perpetuándoa; ou, se non hai posibilidades de empoderamiento, se se teñen en conta os sentimentos de soidade, ceder.

Por tanto, nalgúns casos é conveniente aplicar ambas as estratexias. En tanto non se modifique a cultura das federacións e clubs deportivos, paréceme imprescindible a creación de comisións ou órganos de decisión específicos das mulleres para que as propias mulleres tomen decisións sobre a súa actividade deportiva, entre outras cuestións, o deseño, a organización, a xestión, as condicións, etc. E hai deportistas que o necesitarían, por exemplo, remeiros, futbolistas e pelotaris. Non será casualidade que se trate de deportes tradicionalmente considerados masculinos.

E tendo todo isto en conta, diría aos que se opoñen ás cotas que inventan argumentos absurdos sen base para gastar menos enerxía e que realmente traballen para promover a igualdade de mulleres e homes no deporte.