A Sirenita e a Bela e a Besta foron as miñas películas favoritas de pequeno. A sirenita entrega a súa voz a cambio da promesa de casar co príncipe azul. O Fermoso consegue humillar á besta e resucitar ao príncipe azul que leva dentro, xa que o amor domina sobre os obstáculos.
(Nota: O vocábulo domesticado foi buscado por Elhuyar. Sabedes cal é o exemplo que dá este dicionario? “Aínda que era un home de carácter duro, a súa muller foino cedendo aos poucos”)
A Sirenita ensinounos que pola promesa do amor temos que estar dispostos a facer calquera sacrificio. O Fermoso (e Elhuyar) temos que ser capaces de tranquilizar ao noso home. Existe unha clara conexión entre a educación sentimental e os mecanismos de violencia machista que recibimos as mulleres de pequeno.
Cando nos achegamos ao feminismo, aprendemos –como dicía Kate Millet- que o amor é o opio das mulleres e que para ser libres temos que acabar co príncipe azul. Mirando cara atrás, démonos conta de que durante a adolescencia estivemos moitas horas falando de mozos, chorando polas decepcións do falso soldado, esperando a súa chamada. E a medida que crecemos, cando tivemos as primeiras relacións “serias”, renunciamos a demasiados proxectos por priorizar a relación de parella e sufrimos demasiadas arremetidas ou insolencias da besta.
Por tanto, entendemos que debemos desconstruir a ideoloxía do amor romántico para non volver caer nesas dinámicas –ou no caso de quen recorremos ao lesbianismo, nas dinámicas dos bollodram-. E entón empezamos a ler once libros, a asistir a once conferencias, a cursos online de Coral Herrera Goméz.
Hoxe tiven unha epifanía: reflexionar tanto sobre o amor non é a solución, é a trampa.
Cando nos achegamos ao feminismo, aprendemos
–como dicía Kate Millet- que o amor é o opio das mulleres e que para ser libres temos que acabar co príncipe azul. (...) Hoxe tiven unha epifanía: pensar tanto no amor non é a solución, é a trampa
Para o desenvolvemento desta epifanía, relín a entrevista que Maite Asensio realizou hai tempo á antropóloga Mari Luz Esteban: “Si hai algo que nos fai mulleres, o amor ten que estar no noso centro, ser o eixo central da nosa vida. Por iso creo que temos que quitar o amor do noso centro. Quitando o amor do centro cambiará a nosa identidade de muller inevitablemente”. (…) “Non quero dicir quitar o amor da vida, senón pór outras cousas, equilibrar. (…) Creo que a liberdade é moi importante, a xustiza, a solidariedade… Temos que pór ao mesmo nivel as diferentes formas de amor; nese sentido, preocúpame que a amizade non teña o lugar teórico e político que merece, aínda que na práctica sexa importante”.
Na ruta de Pikara magazine, a maioría dos artigos máis lidos son sobre o amor. Das columnas que escribín en ARGIA, a que máis eco tivo foi a de mandarín (sobre a alternativa da paradigma de media laranxa). Unha libraría feminista da miña cidade anuncia un club de lectura sobre o amor e aclara que non estudarán o tema literario, senón que se limitarán a debater sobre o amor. Por que non organizamos un club de lectura para falar da amizade? O festival Zinemakumeak deste ano tamén tivo como eixo o amor romántico. Nesta época de poder de Bolsonaro, Salvini, Trump e Casado, canto estamos a debater sobre o amor no espazo público e sobre o fortalecemento da extrema dereita?
É unha contradición que o amor romántico mantéñase no centro das nosas reflexións feministas para erradicalo do centro da nosa vida. Empecemos a destinar toda esa enerxía a outras prioridades políticas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]