Por que saltastes do papel ao audiovisual?
Bernat Amorós: Pensabamos que si levabamos á pantalla o que faciamos en papel, chegaría a máis xente, queriamos crear un debate popular. E estase creando, porque en todas as presentacións que realizamos enchéronse as salas.

Que queredes conseguir co documental?
O doutor B. Amorós: Queremos romper o consenso social sobre o turismo, crear un discurso propio e incorporalo aos movementos populares. Queremos que a xente se enfade e para iso mostramos nos documental datos obxectivos e experiencias persoais.

Viñestes a Bilbao e a Donostia para presentar o voso traballo. Percibistes similitudes entre as situacións de Baleares e Euskal Herria?
O doutor B. Amorós: Vemos similitudes na defensa da industria turística por un “turismo de calidade”. A presenza de persoas que se benefician do turismo non xustifica o consumo de recursos, do territorio e do lugar de residencia. O turismo nunca será sostible; é unha das industrias máis influentes no cambio climático, a que máis auga consome, a que máis terra ocupa e a que máis necesita dos empregos precarios. En Donostia chámanos a atención que os mecanismos de gentrificación son os mesmos: transformación dos comercios, substitución dos aloxamentos por alugueres turísticos, etc. As diferenzas máis notables observámolas na oposición: hai unha rede asociativa e unha tradición de loita que non existe en Mallorca.
Jaume Mesquida Nós avisámoslles, sabemos até onde pode chegar este camiño, non cheguen ao momento no que estamos, fagan resistencia.

Como chegamos até aquí? No documental menciónase que o turismo balear ten unha orixe franquista.
O doutor B. Amorós: A industria turística mallorquina serviu ao Estado franquista para acceder ao mercado capitalista internacional. Estados Unidos e o Banco Mundial investiron millóns para financiar o aeroporto de Palma, que era desproporcionado para un territorio como Mallorca, e que en realidade é o máis atrancado de Europa. O mercado internacional utilizou Mallorca, sen formar aos traballadores, como instrumento de obtención de divisas, dando así rendibilidade ao réxime franquista, sacándoo da situación autárquica tras a Guerra de 1936. Non somos conscientes de até que punto fomos un territorio crave para o capitalismo do século XX. O turismo é unha proba da capacidade do capitalismo para adaptarse aos territorios nesa necesidade de supervivencia.
J. Mesquida: Mallorca foi un experimento. O paso do mundo rural ao turismo en constante crecemento empeorou nos dous últimos anos. Facemos unha crítica difícil de dixerir, porque o turismo é moi hexemónico e parece que mordemos a man que nos dá para comer, pero hai que facer pedagoxía.

O tripartito supostamente de esquerdas (PSOE, MÉS e PODEM) substituíu en 2015 ao goberno do PP de José Ramón Bauzá. Houbo algún cambio na regulación do turismo?
O doutor B. Amorós: Non. Certamente, desde o cambio de goberno, a oferta de prazas turísticas experimentou un crecemento maior que nunca, a destrución do territorio continuou e foi o momento no que se consumiron máis recursos naturais. Cada ano batéronse marcas: precariedade laboral, baixa renda per cápita, tráfico aéreo e produción de lixo.
J. Mesquida: Ademais, atacaron con forza as nosas resistencias contra o turismo.

Que resistencia fixestes dos movementos populares?
O doutor B. Amorós: Por exemplo, organizouse un “camiño de guirnaldas”, parodiando o sinsentido das rutas consumistas de turistas, realizáronse pintadas, o grupo Arran realizou unha acción con fume de cores no peirao. Recentemente, realizáronse pintadas nos principais hoteis da Zona vella de Palma de Mallorca e á mañá seguinte concentráronse no aeroporto, onde se han saboteado algúns proxectos de construción. Doutra banda, grupos ecoloxistas como GV e Terra Ferida puxeron o foco na divulgación de datos. Demostraron que nos últimos 60 anos construíronse no arquipélago máis de 4.000 anteriores, por exemplo.

A quen enriquece o turismo?
J. Mesquida: No documental referímonos ás familias Fluxá, Escarrer, Meliá e Barceló. O diñeiro que xera o turismo chega a poucas mans, e os que reciben o diñeiro diríxense a paraísos fiscais, a illa apenas recibe beneficios.

O colapso está cerca?
O doutor B. Amorós: Trátase dunha industria inestable, na que a subida do prezo do petróleo, o cambio climático ou unha crise financeira poden destruír o sector. Por suposto, temos que adiantarnos á situación, porque o colapso é inmediato.