Por unha banda están os sucesos do 2 de outubro, con ingredientes que poden sacarlle o cu a calquera. Jamal Khaxoggi, fundado en 1958, xornalista e patrocinado por Estados Unidos tras moito tempo na elite de Arabia Saudita, entrou no consulado do seu país en Istambul para realizar papeis de divorcio en 13:14 minutos, deixouno no portal esperando para casar co turco Hatice Cengiz. Este, despois de esperar un bo intre e de non explicarse a residencia, foi ver ao policía turco para denunciar a falta do seu noivo. Khaxoggi nunca sobreviviu á explosión, segundo as cámaras exteriores do edificio, desmentindo o que as autoridades de Riad dixéronlle ao principio.

Sábese o que lle ocorreu a Khaxoggi no interior do Consulado tras a filtración dos servizos secretos turcos á prensa. Horas antes de que Khaxoggi entrase no Consulado un grupo especial de 15 axentes, que chegaron a Ankara en dous jet privados e achegáronse en furgonetas escuras até o lugar. Entre os 15 concentrados atopábanse Salah Muhammad ao-Tubaigy, xefe dos Forenses de investigación do departamento de seguridade dos sauditas, e sete axentes da garda persoal do príncipe Mohamed bin Salman.

Á hora de escribir esta crónica só faltaba poder ver e escoitar as gravacións da masacre consular, que se supón que están seguras. A prensa difundiunas por escrito, tal e como contaron os turcos ao medio Middle East Eye: “Tubaigy empezou a pór a Khaxoggi sobre unha mesa e a partir o seu corpo mentres aínda estaba vivo. O asasinato da nova, segundo fontes turcas, ocupoulle preto de sete minutos de cárcere. Ao empezar a dividir o corpo, colocou os audífonos nas orellas para escoitar a música e dixo aos demais membros do grupo que fixesen o mesmo. ‘Cando estou a traballar neste traballo escoito música, vós tamén teriades que facelo’, escóitase na gravación. A operación levouse a cabo tras pasar tres minutos de gravación do suceso ao diario turco 'Sabah', que aínda non difundiu o xornal. O New York Times, pola súa banda , informou a través de fontes turcas de que Tubaigy levaba unha serra para cortar os ósos. Tubaigy é membro da Asociación de Patólogos Forenses de Arabia Saudita”.

Por que tanta crueldade disidente para morrer? O novo pretendente de Arabia Saudita, que recentemente detivo, torturó e baleirou de diñeiro a moitos dos poderosos membros da súa familia e da elite saudita, necesitaba agora unha experiencia máis crúa, pensando que non vencera suficientemente aos seus inimigos dentro da súa casa.

Adnan Khaxoggi, sobriño do famoso traficante de armas Adnan Khaxoggi, era membro da elite de Khaxoggi, que ademais de xornalistas foi asesor de comunicación de máis dun ministro do Goberno durante moito tempo e membro dos servizos de intelixencia. Comezou a experimentar descensos cos wahabis ortodoxos de gran forza en Arabia Saudita desde 2003; alternou os altos cargos dos potentes medios de comunicación Ao Arab e Ao Watan con estancias no estranxeiro –Londres, Bahrain...– como un reformista.

Pero que é ser reformista na elite de Arabia Saudita? O blog Moon of Alabama, que ofrece informacións tan concretas sobre a xeopolítica, lembra que Khaxoggi tivo unha estreita relación con Osama bin Laden, mostrando como proba a copia dunha crónica publicada no seu día nun xornal, con esta foto: Na mesma páxina na que aparece a entrevista de Bin Laden, entre os soldados islamitas de Afganistán aparece Khaxoggi RPG, un lanzador de granada nas costas.

Erdogan, Trump e MbS

Exiliado a Estados Unidos en 2007, fichado por Washington Post como colaborador, Khaxoggi teceu unha rede de contactos en Norteamérica, fíxose amigo de congresistas e senadores, de grandes empresarios, foi convidado polos famosos think tank... Con este poder conspiraba contra o Goberno de Mohamed bin Salman, que é o único que resume MbS, difundindo información e opinións dos príncipes e demais ricos expulsados do poder. MbSk non ía faltar para asasinar a un home ruidoso que ten 1,7 millóns de seguidores en Twitter. Pero a serra de Tubaigy ha trenzado tanto a figura do novo príncipe como os ósos da carne dun disidente lercho, probablemente para sempre.

Que ten que facer agora cada un dos protagonistas involucrados no sanguento asunto? Xogar as cartas o mellor posible de face a unha negociación que ao final haberá que redondear dalgunha maneira.

Si están de mus, a torpeza de MbS pon nas súas mans a tres reis. Erdogan, que quere sacar ouro á oportunidade, subiu o seu prezo sen interrupción e ampliou os detalles da matanza de Khaxoggi aos medios de comunicación por seccións. Non é só como se acaba a guerra en Siria ou como se suspende o apoio dos kurdos, como os americanos, que reciben os sauditas. Turquía e Arabia Saudita sempre loitan –á marxe de Irán– polo liderado musulmán, Ankara polo imperio otomán, Riad pola posesión dA Meca e Medina.

Donald Trump e MbSri víronse envolvidos nunha rede de relacións persoais –para que o seu xenro Jared Kushner atáscase– coas novas autoridades de Arabia Saudita. Os sauditas son desde hai moito tempo o socio máis necesario dos ianquis, e viceversa. Non poderían permanecer no Golfo Pérsico dous minutos sen o seu apoio militar. E os americanos estremécense ao pensar no que sería, por decisión de salgueiros –a fonte é unha cuestión de adaptación–, que o petróleo se encarecese máis do que debería, ou que Riad se balancea fronte a Teherán. Entre eles atópanse as compras de armas máis grandes realizadas polos Sauditas. Entón, quen se atreverá a castigar a Riadi?

Trump tentou desde o principio marcar solucións á crise de MbSri, a historia da barbaridade dos gorilas –rogue killers– que se escaparon do control de Khaxoggerena Riad. A escusa foi invalidada día a día coas filtracións que realizou Erdogan en Barcelona. Nin sequera Trump está libre de sospeitas: como deixaron caer a Khaxoggi, que estaba baixo protección?

Prognóstico de Moon of Alabama: “Como Erdogan, Trump ou MbS, son tipos duros, non merecen clemencia. Khaxoggi contribuíu tamén á destrución de moita xente. É divertido verlles loitar entre eles. Pero o conflito tamén é perigoso. Pódese propagar até o punto de resultar penoso para moita xente. Desgraciadamente, non parece que haxa ninguén capaz de falar con sensatez a estes tipos e de levalos ao camiño do enterro. Ao principio pensei que este caso se pecharía antes de tempo, pero hoxe paréceme que o conflito se alargará durante semanas ou meses, aumentando os danos colaterais ao seu ao redor”.