Nun texto escrito en 1934, o antropólogo e economista húngaro Karl Polanyi explicou que “o fascismo nace como consecuencia da incompatibilización da democracia e o capitalismo”, é dicir, cando o capitalismo entra en crise e a democracia liberal e os dereitos que temos os traballadores convértense en obstáculos para manter o seu proceso de acumulación insatisfeito, o estado capitalista toma o camiño do autoritarismo e do fascismo. Neste proceso estamos inmersos desde hai tempo.

Unha das consecuencias desta crise capitalista é o desmantelamento xeneralizado dos servizos públicos. Coa demolición destes servizos non desaparecen as necesidades sociais de coidados, que se trasladan do público ao privado e, con iso, impúlsase ás mulleres ao seu domicilio para que realicen gratis os traballos que estaban socializados. A iso responde o revival das políticas de familia dos últimos tempos e o “crisol da guerra contra as mulleres” que ten como obxectivo a disciplina das mulleres para o fogar.

Neste contexto florecen os partidos ultradereitistas e fascistas nos países occidentais: Tyahnybo en Ucraína, Trump en Estados Unidos, Salvini en Italia, Bolsonaro en Brasil… G

Tamén as colleitas téñennos por meros obxectos as mulleres, porque o fascismo e a extrema dereita teñen roles moi específicos para cada sexo: unha virilidade violenta sen fisuras para os homes e un multiplicador da especie “anxo de casa” para as mulleres. O programa do partido neofascista da nosa beira tamén ten un marcado contido misógino. Vox deséxanos ás mulleres: derrogar a lei de violencia machista, eliminar o dereito ao aborto, coidado compartido automático de nenos, sen cotas de paridade, estigmatización da loita feminista…

Cando o fascismo se estendeu por toda Europa nos anos 30 do século pasado, membros da Comisión Internacional de Mulleres contra a Guerra e o Fascismo, creada en París polas mulleres comunistas, viron que o fascismo supuña un grave risco para as mulleres e que era necesario conciliar a loita feminista e a loita antifascista. Agora tamén é cuestión de vida e morte unir estas dúas loitas, e nos manifestos da folga de mulleres do 8 de Marzo bótanse en falta referencias ao feminismo antifascista, ante a situación cada vez máis grave. Na mesma liña, á hora de facer fronte a un mal é necesario facer un diagnóstico axeitado sen limitarse aos síntomas e, como diciamos ao principio, non podemos esquecer que o fascismo é unha ferramenta que utiliza o capitalismo cando se atopa en apertos. Por tanto, para facer fronte á actual ofensiva neoliberal misogino ultra será necesario, seguindo a lema que nos ocupa nas manifestacións feministas, facer fronte á “alianza criminal do capitalismo e do patriarcado” e axuntar a loita feminista e a loita antifascista.