Un total de 15.132 espectadores acudiron o 12 de outubro ao estadio de Mendizorrotza de Vitoria-Gasteiz, o mesmo que a selección vasca disputou en San Mamés hai dous anos. Nas bancadas, con todo, había un ambiente moito mellor que naquela ocasión, os ánimos estaban visiblemente máis animados. Aplausos, pois, aos fans por espertar a ilusión polo proxecto que viamos moribundo hai dous anos.

O choque ante Venezuela xogouse en datas FIFA, o que tamén contribuíu a que, ademais de conseguir máis repercusión, póidase xogar e demostrar que a selección vasca é capaz de vencer aos seus rivais máis fortes.

No entanto, houbo algúns que destacaron a “actitude censurable” dalgúns afeccionados, entre eles varios medios de comunicación, incluído o conselleiro de Cultura do Goberno Vasco, Bingen Zupiria, nun par de tuits: “Bancadas case cheas. A falta de respecto que demostran algunhas penas. Haberá que traballar moito para que nos acepten internacionalmente e hai condutas que non axudan. Grazas aos xogadores [1]. Non me gusta queimar bandeiras españolas para proclamar a Euskal Selekzioa, insultar ao adversario político, non respectar os nosos símbolos, lanzar petardos a Ajuria Enea e confundir cos reclamos deportivos as cuestións alleas ao deporte [2].

Non, por favor, non quero seguir escoitando que non hai que mesturar política e deporte. Non imos volver a explicar a mensaxe/vontade enganosa que esconde esta lema. No seu lugar, a administración debería explicar que vai facer e que vai facer para que a selección vasca sexa oficial. Poida que estean inmersos en traballos de cociña moi duros e sucios (o que en parte demostraría permitir xogar en datas FIFA), pero dá a impresión de que non é suficiente.

Jon Redondo, director de Deportes do Goberno Vasco, dicía nunha entrevista publicada no principio do ano no Diario Vasco que os partidos de Nadal non teñen sentido e que a administración non ten intención de volver a iso. Referíase a un hipotético campionato de cinco nacións e sinalou que para lograr o recoñecemento internacional é imprescindible demostrar que “somos un país serio e cun equipo forte”, e que corresponde á Federación Vasca esixirlle á internacionalización para incluílo.

Non é un camiño fácil, xa que o caso ten moitas arestas, como o demostra o cartel de benvida “Euskadi ” que viron os afeccionados navarros cando entraron a Mendizorroza, pero non é suficiente para gañar o partido cos goles dos xogadores.