E bo, a min, o camiño Kutsidazu bidea, do mesmo xeito que a Luís ou Koldo, médico ou médico de Ixabel, gústame moito a alegría juguetona da xente do pobo, pero oxalá ese paxaro de ETB1 aniñase en ETB2. Pero sabemos perfectamente que iso non é posible. E, para aclarar as cousas, quizá conviría dar a volta a unha pregunta que facemos con frecuencia: Se cadra en ETB2 é máis produtivo que preguntar que se pode facer en ETB1 que non se pode facer en ETB2. E por que.

As danzas da praza do pobo non pasarán nunca á programación de ETB2. Non, polo menos, no prime time do sábado. Non van ir nunca á segunda cadea, xa que ETB2 é unha televisión normal que trata de satisfacer as necesidades normais dun público normal. ETB1, pola súa banda, presenta unha anomalía na emisión dos capítulos de radio. Ou o fan como unha anomalía con este working theory: ser vasco é amar os nosos recunchos. Habaneiras no Sanpedropean de Lekeitio. Sábado pola noite.

Parece que o debate batua vs euskalki ten o seu reflexo nos produtos audiovisuais: o próximo, o emotivo e incomparable pero o que se pode tratar de calquera xeito, en ETB1; o homologado, o universal –permítalleme-, o que nos equipase aos demais e que, por tanto, hai que tomalo en serio, en ETB2.