Cal é o seu cargo na administración de kurdos?
Son presidenta do Consello Lexislativo da Muller e no ámbito de Kobane establecemos leis. É a primeira vez que os cidadáns e cidadás de Euskal Herria gobernamos no noso territorio, e estamos na necesidade de crear normas. Temos que construír as bases para a implantación do novo sistema. Esa foi a nosa maior obrigación desde que o Réxime se marchou, tivemos que organizar todo para a xente.

Como se constituíu o órgano lexislativo?En
2013 comezou por primeira vez o mandato do noso pobo na zona e celebramos eleccións en cada pobo, así como a desanexión de Kobane nos departamentos deste, sur e oeste. E no centro, a cidade de Kobane. En cada zona celebráronse eleccións e formáronse consellos; o Consello de Kobane. Todo isto fixémolo en 2013.

Iniciamos o Consello en base aos resultados das eleccións de 2013 e eliximos a 61 persoas. Eu estaba entre eles e despois decidiron que eu fose presidente, xunto a un home. Despois de catro anos, teremos que facer novas eleccións. Si as condicións permítennolo, por suposto.

Cal é o proceso de elaboración das leis?
En primeiro lugar detectamos os problemas que ten o pobo. Por exemplo, no tráfico. Unha vez investigado o tema, realizamos reunións e comparamos os resultados. Unha vez redactada a lei, revisámola en tres ocasiones. Despois diso, establéceno os nosos ministerios e trabállano conxuntamente coas asociacións e os comúns. Os avogados tamén están entre eles para axudarnos.

Regúlase en todas as materias?Hai
temas que non necesitan lei, pero hai outros que son fundamentais, nos que desenvolvemos normas, tráfico, saúde, etc. Por exemplo, creamos leis para as mulleres. Isto tróuxonos dificultades, porque é unha realidade nova para a sociedade, pero para nós é imprescindible. Tamén hai problemas nas reunións, xa que algúns homes se negan a aceptalas.

Por exemplo, no propio Consello, cinco representantes dos partidos, non da sociedade, senón dos partidos, argumentaron que era un sistema novo e que tiñan medo de que esas leis fosen catastróficas. Fixemos tres reunións do Consello Lexislativo e reunímonos con moita xente da sociedade; coa cidadanía, coa organización feminista Kongreya Star… Visitamos toda a zona e tratamos de convencer a todos, aínda que con algún non conseguímolo, con mulleres e homes. Con todo, direi que para nós foi unha vitoria que a maioría da xente puxésese de acordo en aplicar esas leis. Con todo, houbo dificultades para polo en práctica. Notámolo todo o tempo, non é fácil cambiar os costumes da xente. Con todo, aos poucos estanse convertendo en leis comúns, entre outras moitas normas, e iso supuxo un gran avance para nós.

Como se compaxina a autonomía dos comúns coas leis? Chocan?
Nós elaborámolo antes de que se aplique calquera lei. Por exemplo, algúns, do mesmo xeito que a lei das mulleres, chocan cos costumes das comunidades, pero investigamos, facemos grandes reunións para explicalo todo á xente, comunicámonos e estamos en contacto. Tentamos convencer a todo o mundo de que hai leis para o beneficio xeral. Pero se non é así, si non son leis de interese xeral e chocan coa xente, demorámolas ou non as establecemos.

Hai obstáculos, pero entendemos cal é a nosa obrigación: Despois da destrución de Kobane, desenvolver leis para axudar á cidadanía; construír casas, reparar coches… Se temos algo que facer niso, farémolo.

Como creastes a lei das mulleres e como a desenvolvestes?
A lei da muller está ligada á propia sociedade. As mulleres estamos inmersas en todo tipo de ámbitos sociais. Nós aprendemos e investigado as revolucións, por exemplo a soviética. As mulleres participaron na protesta, pero ao terminar volveron a casa. Nós cremos que temos que facer algo pola nosa conta, como mulleres, para non volver a casa unha vez feita a revolución.

As mulleres sufrimos máis que os homes. Perdemos maridos, fillos, casas... todo. Podo asegurar que varias xeracións tamén perderon o seu futuro. Si despois da revolución non apoiamos os nosos dereitos nas institucións, que gañamos? Nós temos que ser parte da revolución, paso a paso, e pór en práctica os nosos dereitos. En primeiro lugar, nas nosas bases, por iso temos un sistema de dous presidentes; o de muller e o de home. As mulleres debemos estar presentes en todos os ámbitos: económico, político, docente, sanitario... así como en YPG (Unidades de Autodefensa do Pobo) e YPJ (Unidades de Autodefensa das Mulleres).

Si non apoiamos os nosos dereitos nas institucións, a revolución non nos dará resultados. Si non houbese leis non poderiamos socializarlas. Iso é o que dicimos entre as mulleres políticas ou feministas. As bases non son suficientes, é necesario difundilas na sociedade. Con esa idea empezamos a desenvolver a lei das mulleres.

Cales son os artigos máis relevantes desta lei?
Ten 30 puntos e todos son importantes. Un non é máis esencial que o outro, porque o obxectivo de todos é conseguir a igualdade desde o punto de vista da xustiza social. Todos os puntos son complementarios.

Pero algúns poden ser rechamantes para os cidadáns de Occidente. Por exemplo, contra a poligamia.
Realmente, esas leis tamén existen en Europa, os homes non poden casar con máis dunha muller. O noso obxectivo final é conseguir a igualdade entre homes e mulleres.

Por iso as nosas leis garanten que as mulleres poidan divorciarse, que antes só os homes tiñan ese dereito, é totalmente novo. Agora poden ter familia as mulleres solteiras ou divorciadas, e iso é importante para nós. Ademais, cando a muller se separa, os nenos teñen que quedar con ela.

As mozas que non teñen 18 anos non poden casar. Si casa a unha moza aos 15 ou 14 anos, detense ao seu pai. Para nós, tanto os mozos como as mozas teñen que ter a oportunidade de aprender. Si non se garante isto, castígase ás familias. E, por suposto, non poden obrigar a unha moza a casar.

Ao mesmo tempo, os que casan teñen que pagar a metade do que compran para casa, o que antes facían os homes. Desta forma, unha vez distribuídos, cada un tomará o seu propio patrimonio. Ademais, en caso de falecemento da muller ou do marido, a parella deberá esperar seis meses para volver casar, co fin de mostrar o seu respecto.

Por outra banda, na nosa sociedade é costume que si unha muller non ten fillos, un home teña dereito a casar con outro, pero agora as nosas leis prohíbeno. No entanto, si o home contrae matrimonio será castigado con tres meses de prisión.

A administración comezou as negociacións co Réxime de Siria. Onde está a lei das mulleres?
Sepárannos moitos temas: sociais, enerxéticos, saúde, exército... En calquera caso, no futuro de Siria haberá que crear un novo órgano lexislativo que redacte unha nova Constitución, na que estean representados os kurdos, árabes e outras comunidades que viven en Siria. En consecuencia, aplicaranse novas leis, non as nosas, non as súas. Ata que isto ocorra temos dereito a utilizar no noso territorio as normas que creamos.

O Réxime Sirio non ten lei de mulleres, pero se les a súa Constitución, fálase da igualdade das mulleres. Iso si, é unha teoría, si miras a práctica, non hai nada diso. Pola contra, nós desenvolvemos leis na medida en que temos capacidade para levalas á práctica.

O futuro político de Siria non está claro. Eu dígolle que nós loitaremos pola lei das mulleres, como mulleres, non como kurdos ou árabes. As mulleres sirias debemos loitar e resistir para garantir os nosos dereitos na Siria do futuro.