Machos e femias
Atopou ao seu neto profundamente durmido. Non puido conter a bágoa, gritou “Benvido, querida” e bicoulle na fronte. Pero, de súpeto, a avoa, que se puxo de pé mirando ao recentemente nado, perdeu o seu sorriso e secouse rapidamente os ollos. Asombrado, levantou a cabeza do berce e preguntoume, en ton vacilante: “Pero é un mozo, non?”.
Parece un costume do pasado, pero hoxe en día é a inquietude por saber cal será o sexo do pequeno que queda embarazada e que chega no camiño inmediatamente; hoxe en día é manter á familia esperando a que gañe a aposta. É unha pena, pero pregúntome si a responsabilidade vai máis aló do coñecemento puro, dubido que antes de que os nenos entren no mundo non os eduquemos dunha maneira ou outra. Quizá a foto do futuro representámola en función da ecografía.
Son consciente de que non é lexítimo dicir que estamos no mesmo punto de partida que hai cincuenta anos. É digno o rastro de quen loitan por facer máis próspero o presente. Creo que conseguiron chamar á porta da conciencia de moitos. Por exemplo, algúns xa non escribimos no rexistro de nacemento si o recentemente nado é home ou muller; limitámonos a describir os xenitais. Non é máis que un xesto tímido pola diversidade, seino, un simple detalle que foi etiquetaxe como “modernidade actual” por un compañeiro a piques de xubilarse. Polo menos, iso cría.
Ben pensado, é curioso ver como os feitos nos denuncian, como silencian o noso discurso. A verdade é que recordo que hai pouco me calaron, xusto no momento en que preguntei a unha mamá quen levaba dentro do ventre, e recibín un nome neutro en resposta. Foi entón cando, sen reparo algún, un eco atravesou o meu corazón: “E que é entón?”. Velaquí á comadrona moderna case ataviada coa súa cofia.
Quizá nos fagamos demasiadas preguntas ás que os nenos teñen que responder. Porque si o coñecemento do que os recentemente nados traen entre as súas pernas puidese alterar a miña actividade profesional, polo menos podería apoiar ese eco dentro de min. Pero é absurdo. É absurdo xulgar si os nenos son nenos ou nenas. E desbásteme, sen dúbida, o non poder abandonar esa necesidade que se puxo como un mero costume.
Gustaríame facelo, como fixo a avoa do recentemente nado, suspirando sen pesadez. Os seus ollos enchéronse de alegría: "Non, preocúpese. No hospital usamos unha saba que se atopa á vez e por iso puxémoslle á túa neta unha cor rosada”, dixo deseguido. Escapouse facilmente do apuro. Eu, en cambio, sentinme deprimido por un presentimento que non teño nada claro. Perdidos no intento de superar as fronteiras, outra vez afogados por sorpresa.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]
Co obxectivo de ser obxectivo, facendo fincapé nos movementos significativos que existiron dentro do goberno presidido polo señor Pedro Sánchez, e ante os obxectivos que puxo de manifesto a firma do decreto de últimas decisións, gustaríame facer públicas algunhas ideas... [+]
Bagira prozesuaren emaitza, Herri bidea bide-orria izan zen. Bide-orri honetan, abertzaleen helburua herriari boterea itzultzea dela aipatzen da, eta boterea itzultzeko, herriari burujabetza maila maximoa emanen dioten instituzioak herriari eskaintzea adierazten da. Zehazten da... [+]