A historia do capitalismo está ligada aos avatares da actividade económica. Tamén nos sistemas económicos previos ao capitalismo dábanse estas circunstancias, ou o aprendemos cando na Historia Sacra explicábannos as fames negras de Exipto: o conto das vacas finas e gordas. Con todo, estes cambios producíanse en función das colleitas do exercicio, mentres que, unha vez que o capitalismo se converteu no sistema dominante, os cambios na actividade dependen das taxas de beneficio, tal e como nos explicou con mestría Karl Marx.

Estas ondas de economía prodúcense a longo prazo, entre 40 e 50 anos, en función dos produtos tractores máis poderosos. Fai 250 anos, o capitalismo deu un salto cualitativo importante, despois de inventar unha máquina de vapor. Posteriormente abríronse as vías de transporte accionadas por máquinas de vapor. Posteriormente, produciuse a electrificación e a generalización do uso dos motores térmicos, que aínda continúa. Por último, chegaron a dixitalización da industria, a informatización, a telefonía e a robotización. A medida que se vaian implantando estes novos sistemas, a economía experimentará crecementos acelerados e a medida que se vaian xeneralizando, o crecemento económico irase retardando.

Hoxe en día, a onda dos motores térmicos parece estar a piques de terminar debido a dúas grandes causas: a primeira, pola contaminación insoportable que xera polas emisións de CO2; e a segunda, polo esgotamento do combustible baseado no petróleo. En consecuencia, que pode representar a este tipo de industria eficiente?

Nesta situación sitúase a invención do vehículo eléctrico, a pesar de que en 1899 realizáronse as primeiras probas e alcanzou unha velocidade de 100 km/h. Con todo, si pasamos dun motor térmico a un motor eléctrico, a contaminación da cidade e da contorna reducirase totalmente e, ademais de desaparecer moitas enfermidades, as cidades volveranse máis habitables.

A actividade ao redor da automoción chegou a moitos países e en Euskal Herria tamén ten un tamaño significativo, tanto en número como en calidade. Con todo, non é de estrañar que no momento en que se empeza a notar a desaceleración nesta industria, búsquense saídas; niso traballan varias empresas entre nós: CAF e Irizar S. Coop., por exemplo.

Como non podía ser doutra maneira, China, consciente do futuro dos coches eléctricos, meteuse de cheo nesta industria. Ademais, ten trinta e un das súas mans. Até hai pouco, varios países occidentais foron os que lideraron a industria da automoción; máis tarde, sumáronse outros países de Asia Oriental e agora, o país de Mao quere gobernar o sector e ten opcións alcanzables para iso. De feito, China ten as materias primas máis importantes para a produción de baterías de coches eléctricos: terras especiais (79% da produción mundial), cobalto (Congo ten o 60% das reservas mundiais e China ten case o monopolio de comprar), litio (ten reservas significativas), cerio…

Sen dúbida, os vehículos eléctricos non contaminarán as nosas cidades con CO2, pero ao obter as materias primas o medio ambiente sufrirá importantes danos: o uso da auga doce multiplicarase e reducirase para o consumo privado, contaminaranse os ríos, se envenenarán os campos de cultivo e as pradarías da contorna e xeneralizaranse casos de cancro.

Á fin e ao cabo, o vento das nosas cidades vai ser máis limpo e os contaminantes van quedar lonxe. Non esquezas que xa enviamos lixo perigoso a África. Por tanto, renovamos o antigo colonialismo: asignaremos lixo contaminante aos africanos, desviaremos as guerras e os seus negocios de armas, mentres deixamos enterrar no Mediterráneo aos inmigrantes que foxen desas guerras e fames negras. Pero iso si, seguiremos traendo as preciosas materias primas para garantir o noso benestar.