Cidade de México, 2 de outubro de 1968. Convocados polo movemento estudantil que pedía medidas democráticas, unha multitude congregouse na praza das Tres Culturas. Dez días máis tarde comezarían os Xogos Olímpicos na cidade e o movemento que se iniciou en xullo quería aproveitar o evento deportivo para dar a coñecer en todo o mundo os abusos do Goberno. Unha das súas consignas era a seguinte: “Non queremos xogos olímpicos, queremos a revolución”. O Goberno, en cambio, sabendo que todo o mundo miraría a México, propúñase limpar calquera mancha que puidese embazar o resplandor dos Xogos. E esa mesma tarde empezaron a facelo.

Sobre as 18:10 horas, o Exército e un grupo paramilitar de francotiradores, denominado Batallón Olímpico, iniciaron un tiroteo contra os manifestantes congregados na praza. Máis de 500 persoas foron detidas e asasinadas, decenas e decenas.

Ao día seguinte, varios xornais mexicanos cualificaron aos manifestantes de "terroristas" e acusáronlles de tentar "ensuciar a imaxe" de México e "frustrar os xogos". A Presidencia da República asegurou que “a operación serviu para que a axitación que causou o problema apagásese” e que nos Xogos Olímpicos “a tranquilidade está garantida”.

Así, o 12 de outubro inauguráronse os xogos nun acto presidido polo presidente Gustavo Díaz Ordaz, no que se proclamaron os Xogos Olímpicos da Paz, sen ruborizarse.

O 27 de outubro finalizaron os xogos. Participaron 5.516 atletas de 112 países (4.735 homes e 781 mulleres) en 172 probas de 20 deportes. Os números máis destacados dos xogos foron probablemente os 8,90 metros do salto de Bob Beamon, marca mundial de salto de lonxitude que se mantivo en vigor durante 22 anos e 10 meses. Pero a imaxe principal foi a de Tommie Smith e John Carlos, que recibiron as medallas de ouro e bronce, respectivamente, de 200 metros de altura. No acto de entrega das medallas, cunha luva negra e o puño levantado, alzouse un signo de fortaleza negro. A pesar de que esta foto fixo esquecer a marca de Smith, os números están aí: Cun tempo de 19,83 segundos, volveu bater a marca mundial que ostentaba e 11 anos máis tarde arrebataríalle a marca a Pietro Menne, cun tempo de 4h.39.57.

Con todo, o número de mortos na masacre do 2 de outubro non se sabe. Na versión oficial do Goberno, a cifra situouse na orde de 20. Tres anos despois, a nai dunha das vítimas dixo que no lugar onde atopou o corpo do seu fillo só había máis de 65 cadáveres. Un estudo revela que foron ao redor de 250, outro 325... De acordo co cálculo máis elevado, estímase que unhas 1.500 persoas perderon a vida no país.