Nestes tempos nos que o acordo se converteu nun contrato máis que nun contrato, con corenta e tantos anos de contrato laboral indefinido, cando a vida me puxo en toda a incerteza, sen saber si cada ano váiselles a prorrogar ou se lles vai a suspender o contrato de traballo e, a pesar de que teñen un futuro inmigrante, están a dar o mellor de si mesmos, con respecto e agarimo.

Nota:
1. Os bertsos están organizados para ser lidos de arriba abaixo e de esquerda a dereita, seguindo a mesma liña e sentido que a política da nosa sociedade.
2º Non teño nada en contra dos carafio, carafio, sapos, vermes… e desa cuadrilla, aínda que coman as miñas plantas, tamén teñen que vivir. Pola contra, teño todo contra os insectos e as polillas que se dedican a violar os dereitos humanos e os humanos.

Velaquí a un xubilado
e as súas penas botáronlle as
mellores plantas fóra das
inmutables, que
florecían en flor e de súpeto
arruinaban
todas as ilusións da
estación, do
enxeño, da beleza, da
beleza.

Á parte dos

mellores, os donos
pacíficos, os carafio, os sapos e as
lombrigas de
circo, lagartos, satitosos,
topos, tritones, rabos,
palmas e
comadrejas… A quen ten
dereito o camiño?

Moi ben, moi pronto!
Afogar novas ilusións
na

forca, o sistema
non vaiche a caer soberano,
ti si, ti non, quizais…
Ti vas seguir… Un
raio de
esperanza: nada é para sempre!

Onde está
a dignidade,
onde o
respecto, onde está o decoro, o trato
xusto; un
mercado de carnes
humanas, rebaixado polos
valores:
o
karnet garante o asento.O máis brillante de todos
era o

que
tiña
luz como o
sol, sabía
facer “o que
era meu”, rigoroso,
comprensivo, amable, xusto
e el recibiu a máis
estéril recompensa.

O
pequeno
estómago non é a miña amada,
nin o estéril líder nin
o seu
elite; nin babosas secas a
graxa!
Pero o difícil
que é
facer algo, non
saber como axudar.

Adeus, morena mazá, esvelta
vide, riseiro
saúdo, mirada transparente, dá o mesmo

si
é femia, homo,
trans ou macho, co
fin evidente de obter réditos,
aínda que
haxa que revivir a escravitude!Son

días tristes
porque a tormenta
se pousou
en
nós, moita
xente está a animar,
haberá
que pensar que o está
facendo…
pero a solución sempre é para mañá.

Onte pola noite, por teléfono,
un xaque mate:
“Aproveitástesvos case
demasiado
de min”. Non quixen causar dano algún, porque si
son eu o que
formo parte do
sistema por descoido,
non terei boa parte ata que non
saia del.

Melodía: Adeus á mazá morena. Anje Duhalde.