Propiedade dos corpos. Mentres creamos e repetimos que é a única opción, aí empezará e acabará como persoa e como colectivo, o principal control dos mercados e dos estados. Neste ámbito suceden moitas cousas, entre outras, o dominio do xénero/sexualidade/sexo, a sistematización, a privatización dos sentimentos, a estandarización das vidas…

Paréceme que a maior parte dos sentidos están esencialmente apagados pola sensación de propiedade, e nela operáronse principalmente as relacións máis estreitas entre nós, así como a maior parte das construcións creadas coa contorna. O desexo de propiedade ten nos corpos as súas raíces máis fortes. Ser dono do outro ou dalgúns (amigos, descendentes, amantes, cidadáns...) implica o poder e o uso, converténdose nun xantar do poder e alimentando a súa conservación. Xunto aos corpos están as actividades, os sentimentos e as contornas (territorios, aloxamentos, espazos...) que tamén se inclúen no saco do verbo.

Os mercados, os estados... utilizan a homogeneización en beneficio do seu poder e control, estendéndoa como un cancro. Esta simplificación masiva e violenta sepáranos, non nos permite unirnos, meténdonos en caixas de cristal, por medo a que estea fose da categoría pecha creada. Pero os corpos e os territorios non son iguais entre si; no que vive na pluralidade, a fluidez da vida está niso. A complexidade, fronte ao que nos deixa constantemente fóra, móstranos unha visión holística.

Talvez, si atravesásemos constantemente eses límites ficticios, máis que un prexuízo construído, viviriamos o que realmente ocorre. Para relacionarnos dunha maneira máis horizontal podemos utilizar os espazos que nos dá o día a día, ou crear novos espazos para abrirlles as portas, convertendo o privado en colectivo. Nestes espazos podemos difundir ideas, soños, saberes, reflexións, compartir alegrías e sufrimentos, renunciar ao poder que temos no momento e compartir reflexiones/actos/sentimentos para vivir construcións e desedificaciones continuas. Porque, o corpo/pensamento/acción son dun mesmo ou só, despois de pasar polo filtro de cada un, non é unha mestura do que dunha maneira ou outra inflúe en ti? Imos deixar que os mercados e os estados sexan os condutores das vidas?

Construímos a nosa contorna de forma relacional. Baseándonos na propiedade dos corpos, a nosa contorna será o mundo da propiedade. Atento, agudizando os sentidos, un dos elos transformadores está no noso.