O reto actual do eúscaro é chegar ao vértice da escaleira de cinco niveles, neutralizar, cegar, convencer, atraer e activar.

Para neutralizar os ataques contra a nosa lingua, o eúscaro saíu das disputas conflitivas e deuse o salto a novos razoamentos abertos, nalgúns dos nosos territorios. Chegou a desvirtuar a moitos sectores desconfiados e hostís ao eúscaro, difundindo con prudencia e intelixencia novas narrativas favorables (relato, discurso). Esta estratexia fixo que os prexuízos e outras crenzas arraigadas como a imposición do eúscaro fóronse evaporando aos poucos. A ecoloxía das linguas lexitimou a defensa de todas as linguas e, doutra banda, pasou a pensar, ao mesmo tempo, que a imaxe inclusiva do eúscaro é de todos os cidadáns, non só dos nacionalistas.

Con todo, hai que seguir coa neutralización, tanto porque se critican as medidas a favor do eúscaro como porque se ouven algúns berros curiosos (o eúscaro non é a lingua de Navarra, por exemplo).

Hai un nivel máis arriba do que hai que cegar e convencer: tanto os castellanoparlantes que están en dúbida sobre o eúscaro, como os vascos tépedos. As ilusións baséanse nos sentidos e a convicción na razón, polo que non só son importantes as suposicións, senón tamén as propias vivencias. A iniciativa paradigmática deste tipo de tarefas é Korrika, pero, xa sexan de lecer ou de carácter educativo (por exemplo, os eusLiders), cada vez son máis numerosas as accións que se impulsan con estes obxectivos.

Canto máis tipo de razóns/sentimentos acumulados, máis grande é a fascinación e a convicción dos seres humanos: a euskera axuda ao traballo e, ademais, a lingua da miña azucarillo! Unha convicción ben arraigada facilitará a incorporación ao eúscaro de novos sectores sociais: a convicción fixo que se haxa euskaldunizado o pequeno número de adultos nas escolas nocturnas, e nas escolas a multitude de nenos e nenas que, coa convicción dos seus pais, eran auténticos castellanohablantes.

A euskaldunización masiva fai que a comunidade lingüística sexa cada vez máis forte si actívanse os coñecementos de eúscaro. Desde hai algún tempo dirixíronse a este último nivel diferentes tipos de iniciativas: Cuadrillería, Berbalagun, Euskarabentura, Euskaraldia...

O vértice da escaleira está practicamente ao noso alcance, pero non en todos os territorios e en todos os sectores sociais do mesmo territorio. Esta é a clave para seguir subindo de nivel: as necesidades de situacións concretas e a adecuación das iniciativas estratéxicas por niveis.