Nesa época Björk acababa de publicar o disco Volta, que na portada parece que Björk Orangina entrou nunha botella. E coa primeira canción deste disco, Earths intruders, empezan Björk e a súa orquestra.

Na Orquestra dúas persoas en máquinas electrónicas, unha ao piano e un exército islandés de cobre á dereita da escena. Hai unha ducia de músicos, trompetas, trombóns, saxofones... unidos entre si con cadeas colgadas nas súas pernas como escravos. Bailan, axitando as súas cadeas. Porque o que non se move non sente as cadeas.

A primeira canción, boa, dános o paso de entrar no concerto. A continuación chega a canción Hunted. “Cázanme” cántanos Björk. E, ao mesmo tempo, saca unha enorme rede de plástico que se une á pel e a tira sobre o público. A través da rede, os enfermos de Björk “manipulan” ao público.

Entre cancións agradécenos cuns “grrracias”. A continuación, chegaron as cancións máis variadas do seu último disco, Volta. Así é a Volta tour. E as vellas cancións? Cando os cobre comezan a introdución da canción Joga, xorden as miñas inquietudes. A presenza de cobre achega outra calidade ás cancións. A maioría das veces para ben, pero non sempre me gusta esa cor.

Con esta formación especial avanza o concerto, no que cada un dos músicos da orquestra cumpre o seu traballo. Ante eles, como no noso, está Björk. Gritando, con suavidade, saltando, cara aos músicos, cara ao público, sempre en movemento, pero sen todos os instantes. Non despreza nada. O tempo perfecciónase.

Antes do concerto, o terremoto da superficie cun Pagan Poetry é un final súper bonito, Björk cántanos desde outro universo, cóbreos fan coroas. E continúan, cun hyperballad que me provoca unha explosión nuclear interna.

Hai que destacar o xogo coas luces, a escena ten un brillo especial, pero tamén no público as luces pasan por encima de nós e en ocasións atravésannos algúns láseres.

Despois de moitas “Grrrracias”, o noso protagonista sae da escena. E volvendo. Pero esta vez gritando “grazas”. Continuando coa canción Declare Independence. Con All is full of love dános por finalizada a prestación de dúas horas.

Hoxe en día non sei si podería ir vela por varias razóns (persoais, por tanto políticas). E non creo que valla a pena... vino onte!