A exposición Ride The Lightning que recolle traballos realizados con diferentes técnicas gráficas e cerámica, permaneceu até o 6 de xullo na galería e taller de gravado dO Taller de Bilbao, unha mostra curiosa e fermosa. Como o propio lugar.
É curioso, aínda que é demasiado rápido para sacar conclusións, a tendencia é evidente, entre os mozos predominan os traballos en dúas dimensións, o debuxo, as artes gráficas, a pintura, e todos os híbridos que se poden derivar deles, levados a calquera formato. No cartelismo en xeral hai un gran nivel, no deseño gráfico fanse cousas moi bonitas.
Raisa Alava Robina (Ayala, 28 de outubro de 1990) é unha moza. Procede de ámbitos que no seu día foron desprezados no mundo da arte, do cómic, da ilustración e da cerámica, e é consciente de que non lle importa o que outros digan, que o seu tolo vive, que lle gusta facer, que lle gusta debuxar, que cree o seu mundo, ou que lle ofreza outro alfabeto ao mundo.
A bondade do artista fascinoume. Nunha entrevista confesou que cando era pequeno fixo un xornal sobre a súa irmá, trátase do mellor que fixo nunca. Gustaríame ver ese xornal. O encargo de deseñar as etiquetas de botellas de viño veulle a través dun enchufe, xa que conta cunha familia produtora e distribuidora de viño.
O alfabeto fascinoume. Sen dúbida creouse para dicir o que non se pode dicir coas letras e as palabras, pero tamén para non dicir o que se di coas letras e as palabras. É un alfabeto que lembra a posibilidade doutro mundo e dunha vida diferente. A súa soa existencia e presenza fan inútiles as miñas palabras, superficiais, frívolas, ornamentais. A vida está aí, nesa imaxe, no alfabeto, non nas palabras.
Ao final, co deambular, sempre se forma unha comunidade de criaturas estrañas e fantásticas.
Este texto chega dous anos tarde, pero as calamidades de borrachos son así. Unha sorpresa sorprendente sucedeu en San Fermín Txikito: Coñecín a Maite Ciganda Azcarate, restauradora de arte e amiga dun amigo. Aquela noite contoume que estivera arranxando dúas figuras que se... [+]
O luns pola tarde xa tiña planificados dous documentais realizados en Euskal Herria. Non son especialmente afeccionado aos documentais, pero o Zinemaldia adoita ser unha boa oportunidade para deixar de lado os hábitos e as tradicións. Decidinme pola Réplica de Pello... [+]