Unha jirafa correndo
Patxi Zubizarreta participou na XXIX edición da Emakumeen Bira de Tolosa. Con este conto conseguiu o prestixioso premio Á Delta. Corre, Kuru, corre! este conto capta ao lector desde a primeira frase: “Imaxinade antes unha jirafa na ambulancia... nin-nooo, nin-nooo... Imaxina entón o animal infinito, nunha padiola, entrando nas urxencias dun hospital (…) imaxínache que agora a jirafa es ti e que vas polos corredores do hospital”. Si, porque esa jirafa é Nora, unha moza que non viu unha botella no solo e torceuse a perna. Está no Boxer cando un neno de boxeo lateral, aínda sen desfacerse do seu disfrace de jirafa de entroido, ponse a charlar. E ese neno de á beira, Kuru, máis que contarlle o que lle pasou, “contaríache algo máis de gusto, por exemplo, a verdadeira historia dunha jirafa. Non é tan triste e axúdame a soster a cabeza de pé, sempre coa cabeza alta”.
E así, Kuru contaralle a Nora a historia dunha jirafa, unha viaxe a Francia a través de Sudán, Exipto e o mar Mediterráneo, a partir da Etiopía que dan o nome de kechine ao animal de pescozo longo (no que se nos conta, entre outras cousas, o seu encontro co Xigante de Altzo).
E neste relato, Zubizarreta ofrécenos algo entre narracións escritas e orais utilizando estruturas e frases repetitivas dos relatos orais, “joan, joan eta joan”, comparacións feitas coa medida do pescozo cada vez maior da jirafa utilizando a frauta, o pau, o remo… ou en todos os apartados, ao final dos capítulos que nos contan a historia da jirafa, unha especie de bertso, dando forza para enfrontarse ás dificultades e dificultades: “Pero sempre coa cabeza alta”, unha frase que dá a Kuru o valor de seguir adiante na súa vida.
Efectivamente, como veremos no último capítulo, Kuru, como aquela jirafa, viaxa, superando e sufrindo grandes dificultades, obstáculos, limitacións e dificultades. Unha vez caído dun camión, a perna atópase rota no boxer e necesitará a axuda de Nora para continuar a viaxe. Iso si, fuxindo dos que queren atraparlle e volver a terras africanas.
É unha historia admirable que a través dunha jirafa sitúa a distancia, que a través dunha comparación acurta as distancias e que, gozando, conmóvenos o interior.
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Baixo o título de Viriditas podemos ler o subtítulo dAs mulleres que nos fixeron ver o marabilloso mundo das plantas. Trátase dun gran libro cunha tapa dura, no que as ilustracións das plantas e unha muller toman o centro da portada de cor lila. Pódese apreciar o contido... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]
Karmele Mitxelena publicou nesta colección Xaguxar o conto O verán de Fresa en 2022. Nel narrábanse as aventuras estivais duns nenos e nenas. Agora, en cambio, o libro de Aitona Flora é unha historia moito máis interiorizada, emocionante narrada desde o punto de vista do... [+]