Cando os ilustrados proclamaron a cidadanía do poder político non tiñan noticias de Marx, e de feito, cando se opuñan ao antigo réxime, fixeron un avance, lanzaron ás elites feudais da época, aos nobres e aos reis, e estableceron un marco de capital, como modelo de igualdade.

A maioría dos ilustrados estaban inmersos na sociedade para tentar cambiar as situacións e, como ideólogos da burguesía, non tiveron unha conciencia real da estrutura e desenvolvemento da historia. Esta conciencia xurdiu máis tarde, nas conceptualizaciones abstractas máximas da filosofía germánica, da man de Hegel.

Marx, ao revolucionar o pensamento de Hegel, puxo en evidencia o pensamento superficial dos ilustrados e a conciencia das forzas básicas de desenvolvemento das sociedades. A consecuencia de Marx foi que o poder político sempre depende do poder económico. E isto constrúe a lexislación, as institucións estatais e as crenzas e ideas básicas da sociedade, incluíndo a ciencia, a arte e a relixión.

No Manifesto Comunista, Marx afirmou claramente o carácter instrumental dos gobernos burgueses cando afirmaba que “o poder público non é máis que un consello de administración que defende os intereses colectivos da clase burguesa”. Esta idea, que se mostra no bacharelato, é tan básica que serve para entender en profundidade calquera situación política, social e económica que se produza no mundo.

Por iso resúltame difícil escoitar aos tertulianos, políticos ou xornalistas que se definen como sabios, dicindo que “a democracia é o goberno de todos”, “a constitución está feita entre todos”, “hai independencia entre o tres poderes”, “o xornalista e o medio de comunicación buscan a obxectividade”, “a xustiza é igual para todos”, “isto é o imperio da lei, a democracia é o cumprimento da lei, por encima do desexo de voto popular”, “tanto e tanto valor da paz”, etcétera.

Despois de Marx, o único valor destas ideas é ser unha ideoloxía posta ao servizo das elites, e as defensoras, ou elites, ou os gobernantes, policías e xuíces que están ao seu servizo, os medios de comunicación que están ao seu cargo, ou que se pon ao seu servizo –non sei por que–, son escravos agradecidos dentro de moitos sistemas.

Do mesmo xeito que desde os primeiros pulpitos, agora desde a televisión ou as redes sociais, a mensaxe a favor das elites económicas desprégase con máis forza que nunca e fai que a sociedade imaxine a realidade á súa maneira, ordenando que pensar e que facer, pisando, erradicando ou criminalizando todas as demais ideas. Estamos moi lonxe de conseguir que as ideas novas e progresistas, desde abaixo, e en contra do poder, sexan hexemónicas. Ve algunha brecha?