"A economía solidaria é aquilo que ten por obxecto á persoa"
- A antiga estación de autobuses de Pamplona, punto de encontro de compañías como A Roncalesa ou A Burundesa, é o centro da economía solidaria desde o 9 de xuño. Katrin Ginea é o coordinador do proxecto. Unha cooperativa de dez persoas comezou a viaxar cara ao novo mundo co seu cartón no antigo portelo.
Que vai facer Geltoki?
Promoveremos a economía solidaria, a soberanía económica e a cultura alternativa. Queremos ser altofalantes deste tres tipos de actividades.
Como está constituído xuridicamente?A
estación é propiedade do Concello de Pamplona e foi adxudicada á Asociación Geltoki Iruña (REAS Navarra, Traperos de Emaús, CEPAEN, EHNE e Alimentos Artesáns), en réxime de aluguer. Isto ofreceu a xestión á nosa cooperativa de recente creación.
Que investimento pediuvos?Pedimos 80.000 euros ao
Fiare Banca Ética e puxémonos en marcha. Necesitamos outros 16.000 euros e hai uns días, até o 30 de xuño, puxemos en marcha a campaña de crowdfunding.
Que é a economía solidaria?Na
economía capitalista non é máis que un instrumento para o beneficio da persoa. A economía solidaria é unha economía que pon o foco na persoa.
E o consumo responsable?É
clave, pode haber moitas alternativas, pero se a cidadanía non contesta desde o noso peto ou non temos en conta de onde e como veñen os produtos, está festa.
É un novo espazo que vén competir?
Non, non vimos con esa intención, somos complementarios con outras iniciativas e actividades e vimos alimentarnos mutuamente. Por exemplo, estamos moi agradecidos pola axuda que nos ofreceu Katakrak.
Vostedes tamén están a pensar en cambiar o mundo?
Na nosa medida si, si ao final todos facemos un pouco, pódense facer grandes cambios. En pouco tempo non se poden conseguir grandes cambios, pero aos poucos si.
Non sei si ímonos ben: Un total de 83 persoas reciben xa a mesma riqueza que a metade da poboación mundial.
É verdade e triste. As clases medias parecen cada vez menos numerosas. Nós nacemos para axudar aos máis pequenos, como as zonas rurais, e niso imos traballar. A cidadanía está a abandonar as zonas rurais e axudar a que se manteñan nelas é fundamental.
Traballaredes co próximo e o ecolóxico no ámbito alimentario. Eses mundos parecen ir en aumento.
Si, pola contra non iamos pór rumbo á estación. Queremos pór en valor o local, o ecolóxico, de tempada e o comercio xusto. Queremos que se respecte toda a cadea: condicións de traballo dignas, calidade do produto, respecto á natureza…
Que son as condicións de traballo dignas na estación?
Cobrar un mínimo e non haber horas extras, por exemplo. Aquí non hai xerarquía e traballamos de forma asemblearia, totalmente horizontal. Todos temos voz e voto e todos traballaremos o mesmo número de horas. Agora é o comezo e estamos a facer moitas horas extras, pero en lugar de cobrar diñeiro estamos a facer unha bolsa con esas horas para logo coller unhas vacacións.
Os beneficios……serán para crear máis postos de traballo, para apoiar o proxecto e organizar actividades culturais.
E ademais, “como ferramenta para a transformación social imos facer a nosa arte”, dicides. Que queredes dicir?
Hoxe en día moitos pequenos artistas non poden chegar a grandes espazos –como o Baluarte que temos á beira–, ademais quizais non queren, e aquí todos eses pequenos terán cabida. Na estación faremos as cousas de sempre, pero tamén outras.
O comezo tivo bastante eco.
Si, así é. Ouviuse sobre todo que en Pamplona necesitábase un espazo deste tipo, e por suposto, a antiga estación de autobuses é moi bonita para este tipo de actividades. Cantas persoas veñen aquí cos recordos da súa estación! A xente ama este lugar.
Ademais de todo o que mencionas, tamén tedes que medir a pegada ecolóxica da vosa actividade.
Queremos medir as emisións de C02 que terán todas as actividades que organizamos. Primeiro hai que medir o noso consumo –o noso e os que nos visitan, os relatores, os espectadores…–; en segundo lugar, empezar a traballar as enerxías renovables; e en terceiro lugar, as plantas ou outras cousas, porque o que se destrúe tamén hai que reconstruílo. Por suposto, trátase de ir reducindo a pegada.
Denomínase estación, non estación.
A política lingüística é moi importante para nós. O eúscaro é a lingua local e toda a comunicación de aquí será bilingüe. Entre os traballadores hai xente que non é euskaldun, pero pedimos algúns dos mínimos, e imos seguir euskaldunizando ao grupo. Moitas das actividades culturais tamén se realizarán en eúscaro.
Que é isto, un oasis entre a Zona vella e o Segundo Ensanche de Pamplona?
Non, en Pamplona hai moitas realidades destas características, pero esta ten vocación de ser un punto de encontro e ademais escoitouse moito. Non queremos ser oasis, desde aquí queremos estendelo a Pamplona e a toda Navarra.
“Arbizun jaio nintzen duela 38 urte, eta han bizi naiz. Argazkilaritza eta errealizazioa ikasi nituen eta ekoizpenaren munduan mugitu naiz. Iruñean Nasa produktoran, Baztan filmean ekoizpenean, Arena produktoran… Lan hauek herriko taberna baten kudeaketarekin batera egin nituen. Kultur zinegotzia ere izan nintzen lau urtez, eta aldaketa beharrez duela bi urte Bilbora joan nintzen bizitzera. Kafe Antzokian eta Taom produktoran aritu nintzen. Geltokin hastearekin Nafarroara itzuli naiz”.
Os orzamentos e o peche das contas anuais non son nada máis nestes tempos, desde a economía doméstica até a maioría dos espazos socioeconómicos que compartimos. As grandes empresas comezaron a extraer calculadoras e a pór en marcha grandes plans de face a 2025... [+]
Escribo estas liñas ao día seguinte das eleccións ao Parlamento Europeo, os tempos escuros, o triunfo da Internacional Reaccionaria nas eleccións ao parlamento europeo. Xa viña de antemán e é a confirmación da fase conservadora que vivimos, pero xera medo. De feito, unha... [+]
