Ilusións, utopías
Porque era utópico, estaba en contra da selectividade cando me tocou facer ese exame en 1982. Creo que tamén entón era unha condición indispensable para ir á Universidade, pero non lembro ben para que. De feito, naquela época non sabía nin o que era numerus clausus –ou non o souben–, e entramos a estudar xornalismo no primeiro nivel uns centos, uns cincocentos. Quince deles chamabámolo “o grupo vasco” nunha separata: nalgunhas materias baixo a protección do eúscaro; no resto, en castelán, nunha aula xigante chea de alumnos.
Anos máis tarde, xa como profesor na universidade, falei en contra do sistema numerus clausus. Parecíame que todo o mundo tiña a posibilidade de comezar os seus estudos soñados. Cría na utopía da igualdade, nos mesmos dereitos para os ricos e para os pobres, para as mulleres e para os homes, para os todopoderosos e para os perseguidos.
Non sei a que me opuxen agora. Os numerus clausus son máis pechos e máis pequenos que nunca, e á Selectividade de sempre déronlle o nome de USE: Avaliación para o Acceso á Universidade. Basicamente, despois de que cada goberno e administración anunciase unha infinidade de cambios, para deixar todo como está.
Cría na utopía da igualdade, nos mesmos dereitos para os ricos e para os pobres, para as mulleres e para os homes, para os todopoderosos e para os perseguidos. Non sei a que estou en contra agora
Este ano, ao redor de once mil estudantes cursaron úsea na Universidade do País Vasco, e outro tres mil na Universidade Pública de Navarra. No estudo de Lingua e Literatura Vasca da UPV/EHU incluíuse o texto escrito por Bernardo Atxaga: “Onde van as vellas ilusións?”. E nese sentido, dúas opcións: escribir a un amigo unha carta para contar proxectos, ilusións e soños, ou un artigo de opinión, Gaztaroa, unha época chea de ilusión, co título.
Cales son as ilusións e proxectos destes mozos que naceron no ano 2000? Os expertos analizan as características da xeración z, os post-milenarios ou os post-milleniales: tremendamente dotados de tecnoloxía, formados en redes sociais, conectados continuamente, que queren cubrir as súas necesidades de forma inmediata, afeitos á innovación e que viven por encima de todas as normalidades.
Estes mozos que parecen tan lonxe de min tiveron que escribir esta carta a man e a bolígrafo no exame de selectividade. Sen emoticonos. E o que escribiron é moi parecido á carta que escribín naquel ano 1982: terminar os estudos, atopar traballo, atopar o amor, viaxar, fuxir dos pais, vivir en casa propia… Proxectos de sempre.
E baleiros de toda a vida: non son tan hábiles. Nalgúns casos non están nin domesticados nin conectados. Menos satisfeita aínda. E atópanse cómodos na zona coñecida, antiga e normativa. Exactamente igual que eu.
Cheo de ilusión, si. Pero talvez non no lugar. Esperando unha nova utopía.
2022ko ekainaren 7an, Directa-k serie luze bateko lehen polizia infiltratuaren kasua argitaratu zuen. Martxoaren 5ean, Belen Hammad fikziozko izena erreta geratu zen, polizia-argotean dioten bezala. Jada hamar dira Directa, El Salto eta El Diario-k azken hiru urteetan argitara... [+]
USAIDen inguruko txolopotearen ondoren, espero beharrekoa zen. Baina, hala ere, urte askotan haien jarraitzaileak izan garenok, samin-puntu batekin hartu dugu albistea. Martxoaren 15ean, Trump administrazioak, kolpetik, erabat itxi baitu United States Agency for Global Media... [+]
Varsoviako Barrutiko Auzitegiak argudiatu du González jada ez dagoela Polonian, eta ezin dutela jakin noiz aterako den Errusiatik. Auzitegiak ez du kazetari nabarniztarraren aurkako bestelako prodezurarik abian jarriko.
Gaur abiatu da Bizi Baratzea Orrian kide egiteko kanpaina. Urtaro bakoitzean kaleratuko den aldizkari berezi honek Lurrari buruzko jakintza praktikoa eta gaurkotasuneko gaiak jorratuko ditu, formato oso berezian: poster handi bat izango du ardatz eta tolestu ahala beste... [+]
Alemaniako Poliziak asteleheneko gertakariaren arrazoiak "politikoak" zirela baztertu duen arren, 35 urteko Alexander Scheuermann Ring Bund talde neonaziko kide zen. Bi hildako eta hamar zauritu utzi dituen atentatuaren egileak sare sozialetan "gorroto mezuak"... [+]
Lan baldintzen "prekarietatea" salatzeko kontzentrazioa egin zuten asteartean egunkariaren egoitzaren aurrean. Abenduaren 2tik sindaura greban daude langileak eta mobizlizazioak "areagotzea" erabaki dute orain.
Urtea baino gehiago da Olatz Simonek –EITBko berriemailea Parisen, garaian–, orrialde hauetan bertan ohartarazi zigunetik Bruselak kazetariari lanbideaz erakusten dionaz. Eta halaxe joan gatzaizkio galdezka Amaia Portugali. Bruselan gure irrati publikoak duen... [+]
Langileek salatu dute zuzendaritzak ez diela lan baldintzen gaiari heldu nahi izan eta enpresak nahiago izan duela Gaztea Sariak ekitaldia bertan behera utzi, “horrek sortutako albo-kalte ekonomiko eta sozial guztiekin”, arazoari irtenbidea eman baino.
Joan den asteartean La Vanguardia-n argitaratutako artikuluan egin zuen proposamena Txema Montero abokatu bizkaitarrak. 30 urtez Deia egunkariko kolaboratzailea izan da eta lehenik hara bidali zuen bere artikulua, baina egunkariak ez zion argitaratu.
Hemendik aurrera egunkarian soilik "norbanakoen askatasuna eta merkatu librea" sustatzen dituzten iritziak jasoko direla adierazi du enpresaburuak. Iritzi artikuluen zuzendariak hedabidea utzi duela ere argitaratu du.
Egitarau mardula prestatu dute Bergarako irrati libreko kideek: musika, literatura eta tailerrak. Besteren artean, martxoaren 29an Txapa Eguna egingo dute.
Karlos Zurutuza (Donostia, 1971), kazetari ezaguna da ARGIAko irakurlearentzat, elkarrizketa eta erreportaje ugari egin baititu aldizkari honetan. Atzerriko gatazka guneetako bizipenak ekarri ohi ditu berarekin: Kurdistan, Balutxistan, Iran... hamaika leku landu ditu, batez ere... [+]
Diario de Noticias de Álava (DNA) egunkariko langileak sinadura greban daude, eta aspaldi ari dira beren lan baldintza “miserableak” eta horiek kazetaritzaren kalitatean duen eragina salatzen. 2013tik soldatak izoztuta dituzte, eta ordutik erosahalmenaren %30... [+]