Existen dous tipos de diabetes: a que non produce insulina e a que dá un uso incorrecto da mesma. Cano ten o primeiro, o seu páncreas non produce a insulina que necesita o organismo e iso lévalle a acumular glicosa (azucre) no sangue. Isto recíbeo por medicación: “Dou unha inxección de insulina tres veces ao día. Teño unha cantidade marcada polo médico. Pero sei que si vou estar nalgunha comida ou iniciativa especial, ou si quero comer algo especial, terei que aumentar un pouco a dose”. Ademais, indicou que acode ao médico cada tres meses para vixiar o seu nivel de hemoglobina e evitar que se lle produzan sustos.

Por exemplo, cóntanos que hai seis meses tivo un susto: “Tiña dificultades para respirar e fun ao médico. Díxome que eran flemas, pero era un síntoma de estado de coma. Dúas horas máis tarde entrei en coma. Recordo que os meus compañeiros de piso estaban en casa e chamei á ambulancia. Cando me miraron o azucre tíñao no 580”. O normal é que un corpo teña entre 70 e 100 azucre. Cano, con medicación ten aproximadamente 120. Cóntanos que en máis de 500 casos levan á UCI. Alí pasou cinco días: “Recordo que cando entrei na ambulancia esperteime na UCI, á beira dos meus pais, sen saber que pasou. Ao principio non me contaron nada, porque os dous primeiros días non sabían si seguiría vivo ou non”.

A diabetes é unha enfermidade común, pero poida que ao principio non se dea conta de nada. Porque a glicosa alta non desbaste. Cano explicou que o dano o fai desde dentro. Desta forma, si non se vixía, todo o organismo pode chegar a deteriorarse e causar problemas no corazón, os pés, os ollos ou os riles, até quedar cego ou amputarse a perna: “Un amigo meu quedou cego aos 20 anos e sen o funcionamento dos riles. Morreu pouco despois. Con todo, non facía unha vida sa”.

Unha característica dos diabéticos é que os danos doutras enfermidades son máis evidentes. Cóntanos que si un catarro cúrase mal pode chegar á pneumonía. Ou que necesita dúas veces máis de tempo para curar unha ferida que outro corpo. Por iso, máis aló das inxeccións, considera necesario levar unha vida sa e, sobre todo, unha alimentación sa. “Eu aconsello que vaia ao médico porque sente calquera cousa, e non o deixe nin o deixe, eu fíxeno a última vez”. Na mesma liña falounos cando lle preguntamos si poden comer azucre. Díxonos que poden coller un pouco, que non sempre é no día a día, porque iso sería non facer caso á enfermidade.

Ademais, engadiu que hoxe sente "moi ben", a pesar de que lle custou superar a situación. O médico díxolle: “Terás que coller a forza pola túa conta ou nunca a tomarás”. Por tanto, aos poucos foi saíndo á rúa e collendo peso, volvendo facer vida normal. “Teño unha condición e punto, eu non son menos ou máis que ninguén. Esta enfermidade, si cóidase, é sostible e ademais fácil”.

Volvendo ao páncreas

Como se mencionou anteriormente, a ausencia de insulina do páncreas leva un aumento do azucre no sangue. Fronte a iso, o tratamento máis frecuente é a penetración de insulina no corpo, como fai Cano. No entanto, o medicamento alternativo xaponesa, denominada shiatsu, conta con recomendacións para restablecer as funcións dos páncreas, sempre en forma de axuda. Este tipo de medicamento propón varios exercicios: O primeiro paso é tombarse boca abaixo e atopar a sétima vértebra superior do pescozo. Despois de relaxar o músculo que está dez vértebras máis abaixo. Por último, a relaxación desta área muscular contracturada a ambos os dous lados da columna pode supor unha mellora das funcións do páncreas.