A era dos zuecos
As condicións meteorolóxicas han acabado; a auga, a auga e a auga. De que falar no ascensor ou na parada do autobús? Non hai novidades e hai que empezar a tirar doutra cousa para contar historias. A vantaxe de que se di que hai mal tempo, hai que pensar... O barro volveu ao día a día de quen traballamos ao redor da terra, a Era do Chanzo! Galocheta, closka, traskoa, chocolate ou touciño.
Non coñecín os zuecos en casa, pero o seu nome téñoo no oído, para nós son os zuecos, a súa mención era habitual. Nunca souben con que madeira facíanse eses caparazones de madeira. Esixiríalle á madeira dúas condicións: que sexa lixeira e que sexa fácil de traballar, branda. Antigamente, os escaladores tirábanse no bosque e alí facían o seu primeiro traballo, cunha madeira verde e verde, húmida e cruenta, suorenta. Logo terminaríanos no traballo da casa.
Juan Garmendia Larrañaga escribiu en 2007 que coñeceu ao último escalador de Luzaide/Valcarlos, e xunto a esta mención menciona catro madeiras: noz (Juglans rexia), bidueiro (Betula pubescens), aliso (Alnus glutinosa) e castiñeiro (Castanea sativa). Algúns pagoa (Fagus sylvatica), chopo (Populus nigra) e vimbia (Salix spp.) mencionan tamén.
Nestes zapatos introducíanse pés envoltos unicamente con medias ou almantares ou chapas, para axustalos e apertalos pero tamén para non magoarse contra a madeira, introducíase o helecho (Pteridium aquilinum) ou o esbrancuxado da cabeza de millo (Zea mays) ou a herba criada. Non só gozarían da súa marcha, senón que ademais acougarían o seu pé...
Auga chamando. A maioría das plantas que utilizamos para fabricar calzado para o barro que trae a auga e para gozar do seu uso son amantes da auga. Algunhas rabiosas: bidueiro, aliso, helecho, chopo e vimbia.
Flotamos na auga ata que non necesitamos medias de seda para a neve ou sujetadores!
O pasado febreiro. Adeus ao inverno e benvidos á policía municipal, ao céspede ou ao céspede. É bonito que che ennegrecas, pero para unha próxima vez deixarei ese camiño. Aínda quero tirar da madeira...
O outro día Berria traía a historia da desolada fachada de... [+]
Da madeira xorde máis que acha, entre outras expresións... Pero o proverbio di: "Acha pola madeira". Volta da muela: da semente á planta, semente á planta. Moitos deles foron Gotzon Garate. Preparada para o goce?
Que madeira, que acha. Que tronco, que acha! Semente. Era un... [+]
Madeiras duras, resistentes, que terán que soportar moita tensión e forza, botaranse nestas tebras, como dicía o outro día. Si por casualidade córtasche algunha árbore para conseguir unha madeira deste tipo, a lúa menguante de febreiro pecharase cun mes, e eses son os... [+]
O inverno adoita ser a época da madeira e a madeira. A maioría dos que se usan na nosa cultura córtanse no inverno. As madeiras resistentes, resistentes, resistentes á tensión e á forza, tiraranse nestas lúas. Os traballos de demolición de troncos que dean lugar a... [+]
O carrozillo ou caracol (Rhamnus alaternus) non é abundante. É berozale e vive moi ben entre outras árbores e arbustos que comparten esta mesma afección, como o madroño (Arbutus unedo), o alcornoque (Quercus suber), o lauro (Laurus nobilis), a maternidade (Quercus... [+]
A última vez que estiven rodeado de ti. Jon Maia fíxose cargo da forza que ten o bosque e a árbore sobre nós, e da influencia que ten na nosa cultura para facer un deses grandes documentais; Gutik Zura chámase Gutik Zura e quen queira axudar cuns cantos centavos a... [+]
Do mesmo xeito que á árbore, é cultura pór a árbore encima e suxeitar as ramas. Gran coñecemento, cultura. Pola contra, rompendo as ramas e deformándolas, axudaría a unha planta que sería rapaz e daría á súa vez un novo futuro. Cultura: traballar. Axudar a crecer... [+]
Toco o violín. Son un arpista mellor que violinista, pero o violín é o meu medio de vida. Verán cálido, a calor dura moito. Pegámoslle. No verán teño a pagotxa, a corda de concertos. No verán, o Alfer, ademais do primeiro, se enorgullece, e algúns teñen que explicar... [+]
Si cando eramos nenos viamos a un can rascándose coa pata para acougar o picor ou para mandar ás pulgas a tomar o vento, diciamos que estaba “a tocar a guitarra”. Os cans, non sei, pero algún can tocará o violín. Quero dicir que será algún can violinista.
Para tocar,... [+]
As árbores, árbores e arbustos se mejillan, podan e encollen. Ás veces lagartos e brotes, ás veces poliñas, lindos cornos, e mesmo ramas duras. Quiteillo e deixei a ferida de regreso.
Cortamos as plantas para darlle unha forma determinada: para ter sombra, para que o sete... [+]
O ambiente de sangue adoita ser cada inverno. Tesoiras, machos, porcos, motosierras... podas con fío! Os xuízos están dispostos a ditar sentenza. Demasiados xuíces indiscretos. Moitos cascos de cabeza quente. Desapiadados.
Non sabemos onde teñen o corazón as árbores que... [+]