Mensaxe pola diversidade
Moitas veces dixemos que nos atopamos ante unha perla ou unha xoia á hora de comentar un libro; nisto tamén temos que empezar a dicir o mesmo. De feito, esta obra, realizada entre o escritor australiano Mem Fox e a ilustradora inglesa Helen Oxenbury, é unha curiosidade. Unha obra sinxela e profunda, unha fermosa obra que transmite ideas profundas na súa mensaxe aparentemente superficial.
Fox non é tan popular entre nós, mentres que Oxenbury é relativamente coñecido, aínda que a súa obra máis coñecida é Hartza que se publicou en 2013. Con todo, ambos son referentes da literatura infantil internacional, e agora temos a oportunidade de gozar da súa obra.
Dez polgadas e dez polgadas son un traballo delicioso que podemos mostrar a novos lectores ou a aqueles que aínda non saben ler. O libro ten unha estrutura repetitiva:“Nunha ocasión houbo un bebé que naceu lonxe de aquí. E outro bebé naceu ao día seguinte. E eses dous bebés, como adoita suceder, tiñan dez pequenos dedos nas mans e dez pequenos dedos nos pés…”; nas imaxes podemos ver a dous nenos, un moreno e outro de pelo vermello, diferentes pero iguais. E este xogo repítese tres veces máis, mostrando e engadindo nenos de diferentes razas. Porque cada vez que se presentan dous nenos novos aparecen os de antes, unha cuadrilla grande, diferente pero igual (todos teñen dez dedos pequenos e dez dedos pequenos).
As imaxes, como se pode observar na superficie, son claras, que mostran claramente o que queren reflectir; e, salvo en casos illados, con fondo branco, para que a atención do espectador non se desvíe. É certo que ao reflectir o esquimal ou os nenos do deserto tamén aparecen un iglú ou unha jaima… quizá para reforzar aínda máis a idea de igualdade dos nenos nesa diferenza.
Esa é a idea principal deste libro. A forza deste libro está nesa idea e na dozura que conseguiron os autores… nos sorrisos dos nenos protagonistas e na dozura que se nos mostra ao final.
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Baixo o título de Viriditas podemos ler o subtítulo dAs mulleres que nos fixeron ver o marabilloso mundo das plantas. Trátase dun gran libro cunha tapa dura, no que as ilustracións das plantas e unha muller toman o centro da portada de cor lila. Pódese apreciar o contido... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]
O son da porta escoitouse mentres ceaban. As estrelas do ceo dicían que a sabbata era madura”, así comeza esta breve novela de Gaizka Arostegi, cando os "cans" de Gestapo tocan a porta de casa de Sara e os seus pais. Como o lector concluiría, trátase dunha novela ambientada... [+]
Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en
tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]
Karmele Mitxelena publicou nesta colección Xaguxar o conto O verán de Fresa en 2022. Nel narrábanse as aventuras estivais duns nenos e nenas. Agora, en cambio, o libro de Aitona Flora é unha historia moito máis interiorizada, emocionante narrada desde o punto de vista do... [+]