Desgarrar o corazón
- Crónica do concerto de Silvia Pérez Cruz. 22 de maio, no Kursaal de Donostia-San Sebastián.
Son cancións que che desgarran o corazón. Sen adornos, cando non cho esperas, unha nota rabúñache en algures e os teus ollos convértense en pozos de bágoas, pero sentes ben, moi ben, cun sorriso e con pel de galiña. Ao saír non había máis que ver o rostro da xente, ou o silencio fíxose entre cancións e cancións. A canción de Silvia Pérez Cruz é un luxo de emoción. Ofreceu unha gran actuación de dúas horas de duración no Kursaal de San Sebastián. Por terceira vez introduciu o Quinteto de corda na cidade e encheuse até arriba a gran sala do edificio. Apareceu primeiro co violinista, para abrir a velada con Cinco farois, e, tras o grupo, tocaron a Tonada de lúa chea. Os privilexiados da primeira fila, porque fomos testemuñas directas desa forma de movernos no escenario.
Regresaron do Xapón e, aínda que parecía mentira, mostráronse sorprendidos ante a multitude. Perez Cruz cantou desde as tripas, con acentos igualmente máis lixeiros. Ai, ai, ai gozoa, por exemplo, escrita á escena na que a nena da película Preto da túa casa baila no baño. “Querían meter algún shakir, pero saía demasiado caro, e ao final fixen isto. Logo déronlle o Goya á mellor canción”. Tamén foi rescatado da película Non hai tanto pan, unha reivindicación contra os desafiuzamentos. Os dous violíns (Elena Rei e Carlos Montofor), o violoncelo (Joan Antoni Pich), o contrabaixo (Miguel Ángel Cordeiro) e a biola (Anna Aldoma) uníronse con gran complicidade. El tamén dixo, modestamente: “Que grupo somos”. Actuou solitario no escenario, atouse o pelo, agora soltouse, quitouse os zapatos, volveuse a pór.
O de arañazo sucedeu co poema Mañá de Ana María Moix, que tamén cantou Montofor; e co Corrandes d’exili de Pere Quartet, dedicado aos que fuxiron violentamente das garras do franquismo. Máis alegre, trouxo de Brasil a bailable Asa branca, “onde tamén cantan con alegría as penas”. Tamén unha versión do Hallelujah de Leonard Cohen. E vísaa trouxo a Vestida de nit, que dá nome ao seu último disco, unha marabillosa obra que os seus pais escribiron fai 30 anos e que trae con cancións de paisaxe da súa terra natal, Calella de Palafrugell.
Sorprendeu cun pouco de cancións “comerciais” que a xente llo tomou de risa e de aplausos. Cantou a capella Pequeno vals vés e Cucurrucucu Pomba, xa clásicos no seu repertorio. E o músico, de pé sobre o escenario, alagou o escenario de luz vermella e o redondo Galo vermello, galo negro, pechou o concerto, deixando ao público o sabor de boca dun artista que non ten igual, que desgarra o corazón, pero sen rompelo, e convérteo en forza.
Aposapo + Mäte + Dano Dor Cando:
5 de abril.
Onde: Gaztetxe Akerbeltz de Markina-Xemein.
---------------------------------------------------------
Fixen o carriño da compra cheo de verduras e estivemos cortando durante a noite, mentres outros preparaban o equipo de son e... [+]
Olatz Salvador
Noiz: martxoaren 15ean.
Non: Deustuko jaietan.
------------------------------------------------
Martxoak beti du deustuarrontzat kolore berezia; urtero ospatzen ditugu jaiak, San Jose egunaren bueltan. Bi asteburu bete festa, eta urtetik urtera Deustuko... [+]
Inoren Ero Ni + Lisabö
Noiz: martxoaren 14an.
Non: Gasteizko Jimmy Jazz aretoan.
----------------------------------------------------
Izotz-arriskuaren seinalea autoko pantailatxoan. Urkiola, bere mendilerro eta baso. Kontzertuetara bideko ohiko errituala: Inoren... [+]
Olor
Noiz: martxoaren 9an.
Non: Bilboko Sarean espazioan.
---------------------------------------------------------
Esperantza. iz. Nahi edo desiratzen dena gertatuko delako edo lortuko delako uste ona.
Izen horixe jarri zion Jokin Azpiazu Carballo Olor ermuarrak bere... [+]
Hiuzz + Bloñ + Adur
Noiz: otsailaren 15ean.
Non: Iruñeko Aitzina tabernan (Egun Motelak kolektiboa).
--------------------------------------------
Larunbat goiza Iruñean. Neguko eguzkitan lanera doazen gizon –eta ez gizon– bakarti batzuk... [+]
As cousas non son fáciles de ser, e será por unha ou outra, pero ultimamente mordín a lingua máis do debido por dúas cousas: a cultura do sold out e o FOMO, que quizá hai que explicar porque non llo dixen tantas veces: o medo a non ser parte dunha experiencia concreta e... [+]
EMEADEDEI + MAHL KOBAT CANDO:
2 de febreiro.
ONDE: Gaztetxe de Zuia, en Murgia.
----------------------------------------------------
O 20 de setembro do pasado ano tivemos coñecemento por primeira vez do colectivo musical no perfil da rede social que acababan de crear:... [+]
Kolektiboki antolatzeko grina aspalditxotik gorpuztu da, besteak beste, kulturaren esparruan. Jendea batzeko abaguneak dira kontzertuak, eta horregatik, musika kolektiboei egingo diegu txokoa erreportaje honetan. Gaia hain zabalean hartu ordez, Araban ipiniko dugu fokua,... [+]
Todo
CANDO: 18 de xaneiro.
ONDE: Na sala Jimmy Jazz de Vitoria-Gasteiz.
----------------------------------------------
A última vez que penso nunha pregunta é: canto cambian as cousas en 30 anos? Si, lector, adiviñaches: acabo de cumprir tres décadas. A crise do intruso... [+]
Chulería, foder!
CANDO: 5 de xaneiro.
ONDE: No Kafe Antzokia de Bilbao.
----------------------------------------------------
Mentres enchía a sala, mirando cara abaixo tras a varanda de arriba do teatro, estiven xogando a ver si atopo a alguén máis novo que eu antes do... [+]