Os clubs de lectura feministas comezaron a falar dunha época na que non estaban estruturados como hoxe. Josune Muñoz, creadora da Skolastika que ofrece servizos literarios, mencionou a fame de fai 30 anos, cando en Filoloxía Vasca as escritoras non se estudaban. Vilches lembrou as formas colectivas de lectura que non se chamaban clubs de lectura, pero que tiñan o mesmo obxectivo. Medo a voar, O caderno dourado, Muller habitada, Señora Dalloway, e outros. En castelán, non podía ser doutra maneira. Como hoxe, o movemento feminista tiña que aprender, os debates por medio de libros eran unha forma de formación. Pero esta vez, “é un momento fantástico, a Teoría do King Kong, Caliban e a bruxa... témolas en eúscaro!”, di Muñoz.

Gema Lasarte dirixe desde hai catro anos o club de lectura de Vitoria-Gasteiz. O club é unha proposta para aprender xuntos, “a dialéctica xera coñecemento”. Lasarte dá especial importancia ao número de participantes, é dicir, os equipos grandes corren o risco de debilitar o labor do club. De feito, os grupos de lectura son prazas para falar, debater, empoderar ás mulleres. Morde a lingua ata que todos os participantes falen. Trátase dunha obra que prima ás escritoras vascas, intercalando ás mozas coas clásicas. Os grupos de lectura definíronos en tres obxectivos xerais: xerar debate e achegar aos participantes á literatura e ao feminismo. Lasarte bota de menos dúas cousas. Por unha banda, a escaseza de mozas nos grupos de lectura. No movemento feminista son moitos os mozos e nos grupos de lectura son escasos. Doutra banda, ten a preocupación de non gardar o feito: “Cada vez que comentamos un libro facemos unha escola, non se fan reflexións tan profundas na universidade. Temos que pensar en como gardar o coñecemento do momento ou como sacalo á luz”. A reflexión de Lasarte desatou a polémica ao redor da situación actual. Unha das características da universidade é a xerarquía, e unha delas é que non ten interese no traballo dos clubs de lectura. Se consegues pór en valor aos grupos de lectores, é posible que entón se esperte o interese. Outro contou a anécdota: nos institutos prográmanse os mesmos libros cada ano, a miúdo inapropiados para os mozos, pesados. Un día un profesor programou outro libro e tivo éxito. Este libro foi proposto por un profesor noutra escola e as reticencias dos seus compañeiros: “Cal é o libro? Quen recomendou ese libro?”. Medo quizais ao que vén do movemento feminista?

Un terceiro cuestionou que os grupos de lectores que xurdiron do movemento popular teñan que estar relacionados coa academia, “o popular ten que seguir sendo popular, é do movemento”.