Baiona foi a primeira Cidade das Alternativas en 2013, e a segunda en Bilbao en 2015. Que valoración facedes do percorrido realizado? Valoración
moi positiva. Ao principio estivo moi centrado no cambio climático, pero foi adquirindo unha visión cada vez máis integral e pasamos a falar das alternativas e procesos que necesitamos como pobo. Permitiunos acumular forzas a pequenos e grandes. O movemento socio-sindical deuse conta de que se está facendo un gran esforzo en rexeitar o malgasto a través de folgas xerais e outras dinámicas: “non aos recortes”, “non ao capitalismo”, “non a estas condicións de traballo”… Traballamos menos o si e viño a tratar esa Carta de Dereitos Sociais de Euskal Herria. O Pobo das Alternativas é o principal expoñente diso. Desde ese día concreto, o noso reto é dar o salto ao día a día.

E como está en saúde ese amplo espazo que quere pór unha alternativa ao capitalismo?
É o bombardeo que recibimos todos os días no sistema. Ante iso hai unha gran decepción, e por iso é clave crer ideológicamente que podemos construír outro mundo. As alternativas a miúdo están máis preto do que pensamos. Desde pequeno están a construírse moitas alternativas:no mundo da enerxía, na alimentación, na tecnoloxía, na diversidade corporal… O noso baleiro é que todas estas alternativas están moi dispersas.

Hai moitos, e ademais, como é normal, o máis importante para cada un é o seu. Isto a miúdo dificulta pensar en alternativas globais.
Deberiamos tentar pensar cada un desde o seu punto de vista, pero en xeral, situando o gran de cada un nun marco común. Por iso, o coñecemento mutuo e a interacción é a clave.

En Navarra existe unha gran división política na sociedade (nacionalidade, lingua…) e iso tamén se reflicte en parte no ámbito social. É o pobo das alternativas o que consegue achegar os polos máis sociais de ambos os ámbitos?
Gustaríanos. Ao final, a nosa reivindicación é que todos os dereitos sociais para toda a cidadanía, e iso é de interese da maioría social no seu conxunto. A nosa lema é “Vida soberana con dereito”, e aí están tamén os dereitos culturais e lingüísticos, a defensa do eúscaro. Pero valoramos moito a diversidade e o coñecemento mutuo entre diferentes orixes, polo que Alternatiben Herria debería servir para chegar a un marco amplo.

De face a un día concreto cósense moitas redes. Logo mantéñense?
Nalgúns casos si. Tras o de Bilbao, o barrio da natureza conseguiu tecer redes e agora, por exemplo, en Ziordia (Navarra) realizaron encontros para reflexionar sobre as liñas de traballo e estratexias de futuro. As mobilizacións do 8 de marzo, as dos pensionistas… hai ámbitos nos que a sociedade está viva. En definitiva, cada vez preocúpanos máis o modelo de vida actual, sentimos a responsabilidade de cambiar as nosas prácticas tanto individuais como colectivas, e costa, pero sabemos que debemos facelo.

A necesidade de transformación está moi estendida na sociedade: para vivir mellor, para ter unhas condicións de traballo dignas, para deixar de destruír a natureza, para ter unha vellez digna, para poder ser libres como mulleres… E desde moitos sitios, e desde o Pobo das Alternativas, estamos a conseguir vincular todo isto coa soberanía multicausal.